Model cyklu życia oprogramowania lub SDLC to metodyczna metoda tworzenia oprogramowania. Aby stworzyć produkt końcowy, różne zadania są wykonywane sekwencyjnie. Każdy etap jest połączony z produktami dostarczanymi, które służą jako wejście do kolejnej fazy SDLC.
SDLC a model wodospadu
Różnica między SDLC a modelem wodospadu polega na tym, że SDLC jest metodologią lub strategią, znaną jako cykl życia oprogramowania. Scrum, model V, Unified Process, Eclipse Way, OpenUP, Waterfall, XP, Agile i tak dalej. Wśród najbardziej znanych modeli SDLC jest model kaskadowy. Jest to tradycyjna metodologia tworzenia oprogramowania, która wykorzystuje liniową i sekwencyjną strukturę wdrażania oprogramowania.
Koncepcja cyklu życia oprogramowania (SDLC) jest niezawodną metodą tworzenia oprogramowania. Wynik jest zwykle uzyskiwany przez połączenie kilku zadań, które są wykonywane w kolejności sekwencyjnej. W tym ostatnim wymieniono wiele etapów modelu SDLC. Paradygmat SDLC podzielony jest na cztery fazy: wymagania, projektowanie, implementacja oraz testowanie.
Model kaskadowy dzieli pracę projektową na liniowe sekwencyjne segmenty, z których każdy jest zależny od wyników poprzedniego i koreluje ze specjalizacją zadania. Metoda jest powszechna w niektórych dziedzinach projektowania inżynierskiego. W większości przypadków podejście kaskadowe skutkuje pewnego rodzaju harmonogramem projektu, który poświęca 20-40% wysiłku na pierwsze 2 etapy, 30-40% na kod, a resztę na testowanie i wykonanie.
Tabela porównawcza między SDLC a modelem wodospadu
| Parametry porównania | SDLC | Model wodospadu |
| Konotacja | SDLC oznacza cykl życia oprogramowania, który jest metodologią tworzenia oprogramowania. | Model kaskadowy dzieli pracę projektową na liniowe, sekwencyjne etapy, z których każdy jest zależny od rezultatów poprzedniego i koreluje ze specjalizacją zadania. |
| Wzajemne powiązanie | Projekty SDLC obejmują model spiralny, model w kształcie litery V, przyrostowy model cyklu życia i model kaskadowy. | Model kaskadowy to modna metodologia tworzenia oprogramowania, która wykorzystuje zarówno sekwencyjną, jak i liniową metodę tworzenia oprogramowania. |
| Klienci i Interesariusze | SDLC zawiera informacje zwrotne od udziałowców produktów i inwestorów, ponieważ obejmuje kilka modeli. Przez cały proces konsument jest utrzymywany na widoku, a jego opinia jest stale traktowana w dobrej wierze. | Natomiast w przypadku modelu kaskadowego wymagane dokumenty są wypełniane od samego początku. Przeważnie w fazie wymagań kompletna jest wystarczająca dokumentacja. |
| Dla skomplikowanych projektów | Ponieważ jest to kompilacja różnych modeli oprogramowania, SDLC działa całkiem dobrze w przypadku złożonych projektów. | Z drugiej strony model Waterfall działa lepiej w przypadku małych projektów. |
| Zdefiniowany z nieokreślony | SDLC może mieć zdefiniowane etapy lub nie. | Natomiast Model Wodospadu ma z góry ustalone i zdefiniowane etapy. |
Co to jest SDLC?
Koncepcja cyklu życia oprogramowania (SDLC) jest niezawodną metodą tworzenia oprogramowania. Wynik jest zwykle uzyskiwany przez połączenie kilku zadań, które są wykonywane w kolejności sekwencyjnej. W tym ostatnim wymieniono wiele etapów modelu SDLC.
Pierwszym z nich są cele, które określają użytkowników programu, podstawowe funkcjonalności i przepływ informacji. Drugim etapem jest layout, który tworzy szczegółową estetykę systemu. Trzeci etap to wdrożenie, które jest najdłuższą fazą cyklu życia oprogramowania, ponieważ stosuje procedurę projektowania składającą się z kodu.
Ostatnim etapem jest testowanie, które obejmuje zarówno testy systemowe, jak i jednostkowe. SMS-y służą do określenia, czy kod spełnił funkcjonalność określoną na etapie wymagań. Modele SDLC obejmują model rad, model w kształcie litery V, iteracyjny model cyklu życia i model wodospadu. Metodologia kaskadowa to modne podejście do tworzenia oprogramowania, które wykorzystuje zarówno sekwencyjną, jak i liniową metodę tworzenia oprogramowania.
Co to jest model wodospadu?
Model kaskadowy dzieli pracę projektową na liniowe sekwencyjne segmenty, z których każdy jest zależny od wyników poprzedniego i koreluje ze specjalizacją zadania. Metoda jest powszechna w niektórych dziedzinach projektowania inżynierskiego.
W tworzeniu oprogramowania jest to jedna z mniej iteracyjnych i elastycznych metodologii, ponieważ postęp jest przede wszystkim jednokierunkowy („w dół” jak wodospad) poprzez aspekty konceptualizacji, inicjacji, oceny, projektowania, budowania, testowania, wdrażania, a także jako konserwacja.
Paradygmat rozwoju kaskadowego narodził się w przemyśle wytwórczym i usługowym, gdzie hierarchicznie ustrukturyzowane czynniki środowiskowe sprawiły, że nowe projekty były niezwykle kosztowne na znacznie wcześniejszym etapie procesu opracowywania. Nie istniały żadne uznane substytuty twórczości opartej na wiedzy, gdy pierwotnie wykorzystywano ją do tworzenia oprogramowania.
Herbert D. Benington wygłosił pierwszą udokumentowaną prezentację szczegółowo opisującą wykorzystanie takich etapów w inżynierii oprogramowania 29 czerwca 1956, gdzieś na Sympozjum na temat zaawansowanych metod programowania komputerów cyfrowych. Wykład dotyczył również tworzenia oprogramowania SAGE.
Główne różnice między modelem SDLC a modelem wodospadu
Wniosek
Termin „wodospad” odnosi się do koncepcji zarządzania projektem. Niezależnie od tego, czy jest to odpowiednie, czy nie, każdy projekt wykorzystuje te same ramy. Jego najpoważniejszą wadą jest czas, jaki upływa od „przechwycenia wymagań” do produkcji. SDLC oznacza cykl życia oprogramowania. Chodzi o to, że SDLC ustanawia wymagania dotyczące kodowania, aby zapewnić, że nowe elementy nie będą kolidować ze starszymi.
W przeciwieństwie do dzikich rezultatów z pogranicza, rezultatem jest zjednoczona całość. Technika tworzenia wodospadu wymarła, ponieważ wyprodukowanie czegoś wartościowego zajmuje dużo więcej czasu. Ponieważ rozwój trwa tak długo, uzyskane odkrycia i projekty nie odzwierciedlają już ewoluującego środowiska.
