Istnieje wiele specjalizacji podstawowej opieki zdrowotnej, co utrudnia przyszłym lekarzom podjęcie decyzji o wyborze. Jeśli chodzi o rozróżnienie między medycyną wewnętrzną a medycyną rodzinną, które są powszechnie nazywane „lekarzami ogólnymi”, może to być dość trudne. Podobnie jest w przypadku chorób wewnętrznych i praktyki rodzinnej.
Medycyna wewnętrzna a praktyka rodzinna
Różnica między medycyną wewnętrzną a praktyką rodzinną polega na tym, że zgodnie ze swoją nazwą medycyna rodzinna koncentruje się na zapewnieniu opieki zdrowotnej dla całej rodziny, od niemowląt po osoby starsze. Z drugiej strony kształcenie z zakresu chorób wewnętrznych koncentruje się wyłącznie na osobach dorosłych, obejmując wiedzę zarówno z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalizacji z chorób wewnętrznych.
Według American College of Physicians (ACP), interniści opiekują się pacjentami przez całe życie, od wieku młodzieńczego do późnej starości. Dzięki specyficznemu przeszkoleniu potrafią rozwiązywać złożone zagadki diagnostyczne, a także ciężkie, poważne choroby i scenariusze, w których występuje wiele dolegliwości.
Praktyka rodzinna jest rzeczywiście bardzo wszechstronna, ponieważ można budować osobistą relację z pacjentami i członkami ich grupy, służąc pacjentom w dowolnym momencie życia. Zazwyczaj pracownik podstawowej opieki zdrowotnej jest początkowym punktem wejścia pacjenta do systemu medycznego, a lekarze zwracają się do lekarza jako pierwszy w przypadku jakichkolwiek potrzeb związanych z opieką zdrowotną.
Tabela porównawcza między medycyną wewnętrzną a praktyką rodzinną
| Parametry porównania | Medycyna wewnętrzna | Praktyka rodzinna |
| Skupiony na grupie | Podstawą medycyny wewnętrznej są pacjenci w podeszłym wieku. | Zarówno dzieci, jak i dorośli są leczeni w medycynie rodzinnej. Dzięki temu lekarz rodzinny będzie dobrze zorientowany w chorobach i trudnościach dotykających osoby starsze, od noworodków po seniorów, jeśli umówimy się z nim na wizytę. |
| Poziom bazy szkoleniowej | Ponadto interniści przechodzą szkolenie w zakresie ogólnych zagadnień zdrowotnych i chirurgicznych (w tym profilaktyki), jednak praktyka ta jest skierowana do osób dorosłych. | Zagadnienia opieki i dobrego samopoczucia dotykające pacjentów w każdym wieku są nauczane przez lekarzy medycyny rodzinnej. |
| Opieka szpitalna | Interniści są znacznie bardziej skłonni do leczenia poza leczeniem ambulatoryjnym w swoich gabinetach. Zarówno stacjonarne, jak i ambulatoryjne usługi kliniczne to specjalność internistów, którzy przeszli obszerne szkolenie i instruktaż. | Opieka szpitalna nie jest wykluczona dla lekarza rodzinnego, ale większość jego wiedzy specjalistycznej koncentruje się na leczeniu ambulatoryjnym, a wymagania szpitalne są obsługiwane przez specjalistów. |
| Wyspecjalizowany w | Interna to dziedzina kompetencji. W jej zakres wchodzi diagnostyka i leczenie głównych chorób narządów. | Osoby i rodziny w każdym wieku i każdej płci mogą korzystać z medycyny rodzinnej, która jest częścią podstawowej opieki zdrowotnej. |
| Radzenie sobie z pediatrią | Położnictwo i pediatria nie są częścią szkolenia internisty. Głównym celem tych mieszkańców jest medycyna dorosłych. | Oprócz pracy z geriatryczną medycyną wewnętrzną, rezydenci medycyny rodzinnej są zobowiązani do ukończenia rotacji pediatrycznej w ramach ich stażu rezydencyjnego. |
Co to jest medycyna wewnętrzna?
Jeśli chodzi o lekarzy internistów, są oni równie ważni. W rezultacie specjalizują się w zdrowiu dorosłych. Z kolei dzieci czy noworodki nie są leczone przez lekarzy specjalizujących się w internie, mają do czynienia z różnorodnymi praktykami medycznymi, podobnie jak w rodzinie.
Wydaje się, że interniści coraz częściej decydują się na podspecjalizację w określonej dyscyplinie, co w rezultacie pozwala im być bardziej świadomym w wybranej przez siebie dziedzinie specjalizacji.
Dzięki ciągłym doświadczeniom ambulatoryjnym podczas szkolenia, interniści mogą bardzo dobrze świadczyć usługi medyczne osobom dorosłym, zwłaszcza w przypadkach klinicznie skomplikowanych.
Ponadto ich umiejętności umożliwiają im skuteczną współpracę ze współpracownikami z podspecjalizacji chorób wewnętrznych w radzeniu sobie z różnymi pacjentami (np. z implantami, rakiem lub niedoborem odporności), a także płynnym przenoszeniem chorych z ambulatoryjnego do szpitalnego (i odwrotnie). kiedy wymagają hospitalizacji.
Czym jest praktyka rodzinna?
Istnieje wiele tematów, którymi zajmują się lekarze rodzinni, z których nie wszystkie ograniczają się do pediatrii, leków dla dorosłych i ginekologii, a także chirurgicznej pielęgnacji skóry pacjenta, a także intensywnej opieki, medycyny sportowej i dobrego samopoczucia psychicznego, a także radiologii i medycyny nuklearnej.
Lekarz rodzinny leczy pacjentów w różnym wieku, różnej płci i orientacji. Jedną z największych zalet wizyty u lekarza jest ciągłość leczenia, jaką zapewnia lekarz rodzinny. Jako partner medyczny, lekarz rodzinny pomaga pacjentom zachować zdrowie, radzić sobie z przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca lub choroby serca, oraz znaleźć odpowiednie dolegliwości, takie jak bóle w klatce piersiowej lub opryszczka.
Jako partner medyczny, lekarz rodzinny pomaga pacjentom zachować zdrowie, radzić sobie z przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca lub choroby serca, oraz znaleźć odpowiednie dolegliwości, takie jak bóle w klatce piersiowej lub opryszczka. Zgodnie z American Academy of Family Physicians, współpracują oni również z innymi profesjonalistami, gdy potrzebna jest specjalistyczna opieka (AAFP).
Główne różnice między medycyną wewnętrzną a praktyką rodzinną
Wniosek
Nie ma jednoznacznego zwycięzcy między medycyną wewnętrzną a medycyną rodzinną. Aspirujący lekarze muszą najpierw uczęszczać do szkoły medycznej, która może zaoferować im podstawowe szkolenie niezbędne do osiągnięcia produktywności, zanim zdecydują się na specjalizację.
Te dwie kategorie lekarzy zajmują się szeroką gamą dolegliwości medycznych i pacjentów. Jak wskazuje US Bureau of Labor Statistics, zarówno interniści, jak i lekarze rodzinni powinni zbadać nowy zakres cech u każdej osoby, co brzmi wiarygodnie.
Zdolność do pracy pod presją jest również istotna dla internistów, którzy mają do czynienia z poważniejszymi przypadkami zachorowań. Ponieważ spędzają tak dużo czasu z pacjentami i ich rodzinami, lekarze rodzinni muszą mieć również dobre umiejętności interpersonalne.
