Receptory adrenergiczne to klasyfikacja receptorów białka G, które są wrażliwe na neuroprzekaźnictwo naszego organizmu, które są celem wielu katecholamin wytwarzanych przez organizm. Receptory te pomagają naszemu organizmowi regulować reakcje niektórych stymulatorów. Te adrenergiczne lub adrenergiczne są dwojakiego rodzaju, mianowicie receptory alfa i beta.
Receptory alfa vs beta
Różnica między receptorami alfa i beta polega na tym, że receptory alfa biorą udział w skurczu naczyń krwionośnych i stymulacji komórek efektorowych. Z drugiej strony receptory beta biorą udział w rozszerzaniu naczyń krwionośnych i relaksacji komórek efektorowych.
Receptory alfa to jeden z dwóch typów receptorów adrenergicznych. Są one ponownie podzielone na receptory Alpha1 i Alpha2. Receptory te są zazwyczaj zlokalizowane na tętnicach lub w postsynaptycznym obszarze neuroefektora współczulnego naszych narządów w skurczu naczyń trzewnych.
Receptory beta to kolejny rodzaj receptorów adrenergicznych, które są zlokalizowane postsynaptycznie w naszych narządach. Receptory te są ponownie podzielone na receptory Beta1 Beta2 i Beta3. Kiedy te receptory beta są aktywowane, mięśnie naszego ciała rozluźniają się. Wspólną aktywnością tych receptorów jest zwiększenie częstości akcji serca, lipolizy i uwalniania reniny.
Porównanie tabel między receptorami alfa i beta
| Parametry porównania | Receptory alfa | Receptory beta |
| Definicja | Receptory alfa to receptory adrenergiczne, które kontrolują procesy fizjologiczne, takie jak rozluźnienie jelit i zwężenie naczyń. | Receptory beta to klasa receptorów, które kontrolują rozluźnienie oskrzeli, rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększenie częstości akcji serca. |
| Czynność | Pobudza komórki efektorowe | Rozluźnia komórki efektorowe. |
| Funkcjonować | Odpowiada za skurcz naczyń krwionośnych. | Odpowiada za rozszerzenie naczyń krwionośnych. |
| Lokalizacja | Znajduje się w tkance mięśni gładkich naczyń i efektorów. | Znajduje się w mięśniach oskrzeli, mięśniach macicy i mięśniach serca. |
| Rodzaj | Istnieją dwa rodzaje receptorów alfa, a mianowicie receptory alfa1 i alfa2. | Istnieją trzy typy receptorów Beta, a mianowicie receptory Beta1, Beta2 i Beta3. |
Czym są receptory alfa?
Receptory alfa to grupa receptorów. Znajdują się one na powierzchni komórek niektórych tkanek efektorowych lub narządów unerwionych przez współczulny układ nerwowy, który pośredniczy w pewnych reakcjach fizjologicznych, takich jak rozluźnienie mięśni jelit, skurcz naczyń i skurcz mięśni gładkich. Receptory te są podtypami receptorów adrenergicznych, które są ogólnie zaangażowane w regulację odpowiedzi niektórych stymulatorów w naszym ciele.
Receptory alfa są dwojakiego rodzaju, a mianowicie receptory alfa1 i receptory alfa2. Wykorzystanie tych receptorów zależy od leku, który wskazuje docelowe narządy respondenta. Receptory alfa1 są najczęściej stosowane we wszystkich rodzajach wstrząsu, dekompensacji niewydolności serca i resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Receptory alfa1 są ponownie podzielone na agonistów alfa1 i blokery alfa1.
Receptory Alpha2 są używane poza wskazaniami do leczenia zespołu stresu pourazowego. Ich pobudzenie zmniejsza odpływ współczulnego układu nerwowego z ośrodka naczynioruchowego i zwiększa napięcie nerwu błędnego. Czasami te receptory również zmniejszają napięcie współczulne. Obejmuje klonidynę i guanfacynę, które są stosowane jako leki przeciwnadciśnieniowe. Są one dwojakiego rodzaju, mianowicie Alpha2 Agonists i Alpha2 Blockers.
W latach 1906-1913 Henry Hallett dale badał wpływ adrenaliny na zwierzęta. Wstrzyknął go do naczyń krwionośnych, co spowodowało wzrost ciśnienia krwi u tych zwierząt. Poddał te zwierzęta również działaniu ergotoksyny, co skutkowało spadkiem ciśnienia krwi. Po tych eksperymentach, które zaproponował, ergotoksyna spowodowała spadek ciśnienia krwi i wybiórczy paraliż mięśni gładkich. Dodał również, że składniki te powodują skurcz lub relaksację w zależności od odpowiedzi różnych typów połączenia na ten sam składnik.
W XX wieku zgodzono się, że stymulacja nerwów współczulnych ma różny wpływ na narządy ciała. Przedstawili dwie propozycje wyjaśnienia tego zjawiska. Po pierwsze, istniały dwa rodzaje neuroprzekaźników uwalnianych z zakończeń nerwowych; lub po drugie, były dwa rodzaje mechanizmów detektorów. Hipotezę tę wprowadzili Arturo Rosen i Walter Bradford Cannon.
Czym są receptory beta?
Receptory beta to grupa receptorów, które są obecne na powierzchni komórek specyficznie zlokalizowane na niektórych tkankach efektorowych i narządach unerwionych przez współczulny układ nerwowy. Receptory te pośredniczą w pewnych reakcjach fizjologicznych, takich jak rozluźnienie oskrzeli, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zwiększenie częstości akcji serca i mięśni gładkich macicy. Receptory te są podtypami receptorów adrenergicznych podzielonych na trzy różne receptory, mianowicie receptory beta2, beta2, beta3.
Receptory Bet1 są niezbędnymi składnikami prawidłowego fizjologicznego funkcjonowania współczulnego układu nerwowego. Receptory te są aktywowane przez różne hormony, leki lub mechanizmy sygnalizacyjne.
Receptory beta2 to receptory adrenergiczne obejmujące błonę komórkową. Generalnie aktywują receptory sprzężone z białkiem g, które wiążą norepinefrynę i epinefrynę.
Receptory beta3 zlokalizowane są w pęcherzu moczowym, brunatnej tkance tłuszczowej i woreczku żółciowym. Rozluźnia pęcherz i zapobiega oddawaniu moczu.
Główne różnice między receptorami alfa i beta
Wniosek
Zarówno receptory alfa, jak i beta występują na styku współczulnym różnych narządów naszego ciała, takich jak serce, płuca, tkanka tłuszczowa, naczynia krwionośne itp. Chociaż oba te receptory są częścią receptorów adrenergicznych, oba różnią się w kilku aspektach, m.in. ich działania, rodzaje i funkcje. Główną różnicą jest wpływ każdego typu receptorów na komórki efektorowe.
