Zazwyczaj dwa starożytne systemy kodowania pierścieni lub po prostu metody, które umożliwiają separację, są reprezentowane w formacie cyfrowym, to ANSI i ASCII. Wielu myli je ze sobą ze względu na ich wiek. Pierwszym sposobem opracowania ASCII, ANSI, był sposób, w jaki liczba znaków reprezentowanych w kodowaniu może zostać rozszerzona po przekroczeniu jego ograniczeń.
ANSI a ASCII
Główną różnicą między ANSI i ASCII jest liczba słów, które można wyświetlić. Cechą między ANSI i ASCII jest odwrócona zwartość. ANSI jest starszą wersją, ale ASCII jest nowszą wersją i obecnie Ascii nie jest używany na świecie, ale Ascii jest używany z dnia na dzień.
ANSI jest rzeczywiście standardową stroną kodową reprezentowaną przez American National Standards Institution dla systemów takich jak Windows. Jest to system kodowania powiązany z firmą Microsoft, który używa 8-bitowej sekwencji dla każdej litery. Ta skrócona wersja ANSI została zbudowana na podstawie przedłożonych projektów i nie odpowiadała rzeczywistemu standardowi ANSI. Jednak ze względu na dziedzictwo firmy Microsoft nazwa jest nadal akceptowalna.
American Standard Information Interchange Code lub ASCII jest rzeczywiście często używanym systemem aktywności mózgu, wykorzystującym pojedynczą 7-bitową binarną liczbę całkowitą dla każdego znaku. Łącznie można określić do 2^7 lub 128 znaków z kodem ASCII. Składa się z 33 niedrukowalnych liter, takich jak ESC, nowe wiersze, powroty terminala itp. oraz 95 czytelnych znaków, takich jak cyfry, znaki brytyjskie, interpunkcje itp.
Tabela porównawcza między ANSI i ASCII
| Parametry porównania | ANSI | ASCII |
| Postać | Ma 256 znaków | Ma 562 znaki |
| Używa bitów | Używa 8 bitów | Używa 7 bitów |
| Zgodność | Jest kompatybilny | Nie jest kompatybilny |
| Życie | Ma krótszą żywotność | Ma dłuższą żywotność |
| Trudność | Jest trudny w użyciu | Jest łatwy w użyciu |
Co to jest ANSI?
8 bitów jest używanych w ANSI; do 256 to maksymalna liczba liter. Został on dodatkowo ulepszony przez sposób, w jaki ANSI wykorzystuje różne zestawy znaków ze stronami kodowymi. Wiele arkuszy kodowania ANSI zostało zaprojektowanych w językach obcych, takich jak japoński, chiński itp. Tak więc, aby skutecznie dekodować pliki, program przetwarzający plik musi tylko wiedzieć, która strona kodowa jest używana.
Chociaż wydaje się, że ANSI jest wyższy z obu, jest również mniej użyteczny. Najważniejsze jest zapewnienie, że zaszyfrowane dane mogą być niezawodnie powielane na różnych maszynach. Aby to zrobić, konieczne jest posiadanie odpowiedniej strony kodowej ANSI na komputerze docelowym. Nie jest to poważny problem, jeśli plik jest otwierany w tym samym kraju, ponieważ są skłonni dzielić te same sekcje kodowania
Byłoby to ominięcie limitów poprzez modyfikację kodu ASCII o 128 dodatkowych znaków. W sumie standard ANSI może reprezentować do 2^8 lub 256 znaków. ANSI używa stron kodowych z różnymi zestawami znaków. Na stronie kodowej ANSI znajduje się 127 pierwszych znaków ASCII, a dodatkowe 128 znaków zwanych Latin 1 Windows jest używanych dla określonego wariantu języka.
W systemie Windows ME używana jest większość stron kodowych ANSI. Są również dostępne dla Windows NT. Windows 1252 jest znany w systemie Windows/USA ANSI jest często używany jako standardowy format kodowania Notepad ++. Litery rzymskie są zwykle kodowane. Typowe przykłady oprogramowania opartego na ANSI to Unix i MS-DOS.
Co to jest ASCII?
Kody telegraficzne przychodzą do ASCII. Po raz pierwszy firma Bell Data Services wprowadziła 7-bitowy kod dalekopisu i profesjonalnie zastosowała ASCII. Cykl rozwojowy oficjalnie rozpoczął się 6 października 1960 roku. Inicjatorem ASCII był Bob Bemer. Głównym celem było zwiększenie połączenia komputerowego we wspólnym języku.
Do stworzenia kodu ASCII wykorzystano dokładnie siedem bitów, co daje łącznie maksymalnie 128 znaków. Musiał być zaprojektowany w języku angielskim i był wystarczająco doskonały, aby zawierać wszystkie litery, cyfry, określone znaki, symbole i niedrukowane znaki. Jednak problemy mogą wystąpić, gdy dokument jest przesyłany przez pół świata, na przykład w Japonii w Stanach Zjednoczonych, ponieważ dialekty nie są do siebie podobne. ASCII nie ma tutaj trudności, ponieważ wszędzie na świecie było tak samo.
Na przykład w ASCII „C” jest przedstawiane jako dziesiętne 67, a „c” jako dziesiętne 99 jest wyrażone. W ten sposób zachowuje odstęp 32 z każdej litery. W ASCII ostatnia 128. znak określa przycisk „Usuń”.
Z pewnością polegamy na kodach ASCII podczas pisania bez znajomości konwencjonalnych klawiatur. Numeryczny kod ASCII służy do identyfikacji każdej litery głównie na klawiaturze. Ponadto kody ASCII są używane do przesyłania wiadomości e-mail, plików tekstowych, grafiki, programowania c itp. Ponadto system operacyjny w stylu UNIX lub Windows wykorzystuje system konwersji ASCII.
Główne różnice między ANSI i ASCII
1. ANSI jest elastyczną formą schematu kodowania, ale ASCII jest dominującym kodowaniem znaków
2. ANSI zawiera symbole potrzebne do rysowania, ale ASCII zawiera numer do reprezentacji
3. ANSI nie jest ustandaryzowany, ale ASCII jest standardowym formatem.
4. Punkty kodowe ANSI nie są stałe, ale punkty ASCII są identyczne dla każdego systemu.
5. ANSI jest rzadko używany, ale ASCII jest powszechnie używany.
Wniosek
Znacznie bardziej rozbudowany Unicode został zastąpiony zarówno ASCII, jak i ANSI. Pod tym względem podstawową zmianą z ANSI na ASCII jest kompatybilność wsteczna. Pierwsze 128 znaków Unicode pasuje bezpośrednio do ASCII. Tak więc w Unicode możesz łatwo otworzyć dokument zakodowany w ASCII. Zwykle może nie mieć zastosowania do ANSI, ponieważ wykorzystuje kilka arkuszy kodowania. Koncepcja, zgodnie z którą twórcy standardów muszą ocenić charakter językowy i międzynarodowy, który należy uwzględnić, ma zasadnicze znaczenie dla opracowania wyselekcjonowanego zestawu znaków. Komitety Standardowe mogą, na przykład, decydować, czy charakter określonej postaci może być reprezentowany przez pewne znaki. Utwórz standardowy zestaw funkcji, takich jak zestaw ANSI do świadczenia usług, rozwoju międzyplatformowego i programowania, z większą spójnością i skutecznością.
Bibliografia
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0098300497000824
