W chemii różne związki są tworzone przez różnego rodzaju wiązania między cząsteczkami. Różne czynniki decydują o tym, jaki rodzaj wiązania powinien powstać między różnymi cząsteczkami, a rodzaj cząsteczek odgrywa ogromną rolę w tworzeniu takich wiązań. Wiązanie to siła przyciągania działająca między dwiema cząsteczkami.
Wiązania jonowe a wiązanie kowalencyjne
Główna różnica między wiązaniami jonowymi a wiązaniami kowalencyjnymi polega na tym, że wiązania jonowe powstają między cząsteczkami zawierającymi naładowane jony, podczas gdy wiązania kowalencyjne powstają między cząsteczkami przez wzajemne współdzielenie elektronów. Wiązanie jonowe powstaje w wyniku przyciągania elektrycznego między dwiema cząsteczkami, podczas gdy wiązanie kowalencyjne powstaje w wyniku obecności elektronów.
W przypadku związków jonowych powstaje wiązanie jonowe. Związki jonowe składają się z cząsteczek zawierających naładowane jony, które mogą być naładowane dodatnio lub ujemnie. W ten sposób tworzy siłę przyciągania między cząsteczkami, ponieważ przeciwne ładunki przyciągają się nawzajem. Ta siła przyciągania powoduje powstanie więzi.
Wiązania kowalencyjne są zwykle tworzone między niemetalami. Ten rodzaj wiązania powstaje dzięki współdzieleniu elektronów między dwiema cząsteczkami. Ponieważ jedna z cząsteczek w związku kowalencyjnym ma niedobór elektronów, otrzymuje wymaganą liczbę elektronów z cząsteczek donorowych, aby stworzyć stabilny związek kowalencyjny.
Tabela porównawcza między wiązaniem jonowym i kowalencyjnym
| Parametry porównania | Wiązanie jonowe | Wiązanie kowalencyjne |
| kreacja | Wiązania jonowe powstają w wyniku przenoszenia jonów między cząsteczkami | Wiązania kowalencyjne powstają w wyniku dzielenia się elektronami między dwiema cząsteczkami |
| Stan związku | Utworzone związki są obecne tylko w stanie stałym | Powstałe związki są obecne we wszystkich stanach skupienia |
| Rodzaj cząsteczek | Wiązanie zachodzi między metalem a niemetalem | Wiązanie następuje między dwoma niemetalami |
| Biegunowość | Związki jonowe są niepolarne | Związki kowalencyjne są polarne |
| Temperatura topnienia | Związki jonowe mają wyższe temperatury topnienia | Związki kowalencyjne mają niższe temperatury topnienia |
Co to jest wiązanie jonowe?
Wiązanie jonowe jest jednym z trzech rodzajów wiązań, które występują między cząsteczkami, tworząc związek jonowy. Wiązanie występuje między metalem a niemetalem, a jednym z najczęstszych przykładów takiego związku jest sól (NaCl), w której sód (Na) jest metalem, a chlor (Cl) jest niemetalem.
Jest to mocne wiązanie i nie można go tak łatwo zerwać, jak w przypadku wiązań kowalencyjnych. Wiązanie powstaje w wyniku dzielenia się elektronami między metalem i niemetalem.
Ponieważ jedna z cząsteczek związku jonowego ma niedobór elektronów, podczas gdy druga jest bogata w elektrony, tworzy siłę przyciągania między dwiema cząsteczkami.
Siła przyciągania elektrostatycznego powoduje interakcję między dwiema cząsteczkami, co skutkuje dzieleniem się elektronami z atomu bogatego w elektrony do atomu z niedoborem elektronów.
Atom lub cząsteczka dawcy całkowicie przenosi atom do cząsteczki lub atomu odbierającego, co skutkuje silnym i czystym wiązaniem między dwiema cząsteczkami.
Niektóre z cech takich związków jonowych to ich wysokie temperatury topnienia i wysoka przewodność elektryczna w stanie stopionym lub rozpuszczonym. Związki jonowe są również dobrze rozpuszczalne w wodzie.
Co to jest wiązanie kowalencyjne?
Wiązanie kowalencyjne to rodzaj wiązania chemicznego między cząsteczkami, które prowadzi do powstania związku kowalencyjnego. Jest to najsłabsze z trzech rodzajów wiązań chemicznych, a cząsteczki w związku kowalencyjnym można łatwo rozdzielić.
Wiązania kowalencyjne powstają między dwoma niemetalami, a wiązanie metali cząsteczek zależy od liczby elektronów w powłoce walencyjnej.
Wiązanie zachodzi poprzez dzielenie się parami elektronów i to dzielenie elektronów zachodzi w celu utrzymania równowagi chemicznej między cząsteczkami lub atomami. Dzielenie elektronów między dwie niestabilne cząsteczki tworzy stabilną powłokę walencyjną w obu cząsteczkach.
Kiedy oba atomy osiągną swój pełny stan walencyjny, powstaje wiązanie między dwoma atomami lub cząsteczkami. Wspólna para elektronów jest obecna między dwoma atomami, aby utrzymać stabilność związku.
Najczęstszym przykładem wiązania kowalencyjnego jest między dwoma atomami wodoru w cząsteczce H2. W cząsteczce H2 dwa atomy wodoru dzielą dwa elektrony, co prowadzi do wiązania kowalencyjnego.
Kluczowym czynnikiem wymaganym do utworzenia wiązania kowalencyjnego jest elektroujemność cząsteczek. Dwa atomy o podobnych elektroujemnościach dają wiązanie kowalencyjne.
Główne różnice między wiązaniem jonowym i kowalencyjnym
Wniosek
W naturze związki chemiczne są tworzone przez jedno z trzech wiązań chemicznych: wiązanie jonowe, wiązanie kowalencyjne i wiązanie koordynacyjne. Wiązania jonowe i wiązania kowalencyjne, jak sama nazwa wskazuje, prowadzą do związków jonowych i kowalencyjnych.
Spośród tych dwóch związków związki jonowe są bardziej stabilne, ponieważ wiązanie jonowe jest wiązaniem silniejszym niż wiązanie kowalencyjne. Wynika to z natury tworzenia wiązań.
Wiązanie jonowe powstaje między dodatnio naładowanym jonem a ujemnie naładowanym jonem, ze względu na elektrostatyczną siłę przyciągania między dwoma jonami. Daje to bardziej stabilny związek, a także silniejsze wiązanie.
Wiązanie kowalencyjne po drugiej stronie występuje między cząsteczką lub atomem z niedoborem elektronów a cząsteczką lub atomem bogatym w elektrony. związek jest stabilizowany dopiero po podzieleniu pary elektronów między dwie cząsteczki, aby wypełnić powłokę walencyjną.
Tak więc, ponieważ w wiązaniu kowalencyjnym zachodzi wzajemne dzielenie się elektronami, skutkuje to słabszym wiązaniem, które można łatwo zerwać.
