Rozplątanie skomplikowanej sieci idei ekonomicznych może być skomplikowane. Co więcej, niektóre z tych pomysłów są tak misternie powiązane, a ich znaczenie i konsekwencje są tak podobne, że odróżnienie jednego od drugiego może być trudne. Kapitalizm i leseferyzm to dwa słowa, których często używa się identycznie. W rezultacie często są ze sobą mylone. Nazwy te jednak nie są wymienne i zawierają pewne wyraźne różnice.
Kapitalizm kontra laissez-faire
Różnica między kapitalizmem a leseferyzmem polega na tym, że czysty kapitalizm głosi, że im mniej rządowej interwencji w gospodarkę, tym lepiej sytuują się obywatele, firmy i cała gospodarka. Z drugiej strony, laissez-faire nie ma rządowych kontroli i równowagi, ograniczeń ani regulacji. Kapitalizm zajmuje się tworzeniem bogactwa i posiadaniem kapitału, produkcją i dystrybucją, podczas gdy system laissez-faire zajmuje się wymianą pieniędzy lub produktów i usług.
Kapitalizm jest systemem gospodarczym opartym na prywatnej własności aktywów produkcyjnych i ich dochodowym funkcjonowaniu. Akumulacja bogactwa, konkurencyjne rynki, system rynkowy, własność osobista i uznanie praw własności, dobrowolna wymiana i praca najemna to kluczowe aspekty kapitalizmu. W kapitalistycznej gospodarce rynkowej posiadacze bogactwa, własności lub zdolności produkcyjnych decydują o wynikach i inwestycjach w kapitał i sektory. Decydują również o tych dla sektorów finansowych. Z drugiej strony konkurencja między różnymi przedmiotami i usługami decyduje o ich kosztach, obfitości i dystrybucji.
Laissez-faire to model ekonomiczny, w którym wymiany w sektorze prywatnym są wolne lub prawie wolne od ingerencji rządu, takich jak podatki i dotacje. Laissez-faire to system filozoficzny oparty na aksjomatach, że osoba jest podstawowym filarem społeczeństwa i ma wrodzone prawo do wolności; że fizyczna sekwencja natury jest przyjaznym i samoregulującym się systemem; i że korporacje są podmiotami stworzonymi przez państwo, które ludzie muszą uważnie monitorować ze względu na ich skłonność do zakłócania spontanicznej sekwencji Smitha.
Tabela porównawcza między kapitalizmem a leseferyzmem
| Parametry porównania | Kapitalizm | Laissez-faire |
| Zaangażowanie rządu | Ma mniejszą interwencję rządu w gospodarkę dla lepszej gospodarki, obywateli i firm. | Nie ma rządowych kontroli i równowagi, ograniczeń ani przepisów. |
| Oferty z | Dotyczy tworzenia bogactwa i posiadania kapitału, produkcji i dystrybucji. | Wymiana pieniędzy lub produktów i usług. |
| Kluczowe cechy | Własność prywatna, wolna konkurencja i indywidualne motywacje to cechy charakterystyczne kapitalizmu. | Przy niewielkiej lub żadnej kontroli rządu, system laissez-faire jest napędzany wyłącznie przez popyt i podaż, kupującego i sprzedającego. |
| Elementy | Elementy te to podział pracy, bezosobowa transakcja oparta na cenach i oparta na wiedzy ekonomia skali. | Jeśli chodzi o własność osobistą, wolność tworzenia i posiadania korporacji, wolny handel. |
| Przykład | USA | Elementy tego można znaleźć w każdym kraju. |
Czym jest kapitalizm?
To bardzo dobrze znany i odwieczny system gospodarczy. W kapitalistycznej gospodarce rynkowej posiadacze bogactwa, własności lub zdolności produkcyjnych decydują o wynikach i inwestycjach w sektorach kapitałowych. Decydują również o tych dla sektorów finansowych. Z drugiej strony konkurencja między różnymi przedmiotami i usługami decyduje o ich kosztach, obfitości i dystrybucji.
Eksperci z różnych dziedzin nauki przeanalizowali kapitalizm z różnych punktów widzenia i zidentyfikowali wiele jego odmian w praktyce. Różne typy kapitalizmu różnią się poziomem konkurencyjnego rynku, funkcją interwencji i regulacji oraz zakresem własności rządowej. Polityka i polityka określają stopień, w jakim różne rynki są wolne, oraz prawa określające własność prywatną. Dzięki dochodowemu połączeniu elementów leseferyzmu i zaangażowania rządu większość obecnych gospodarek tego typu przyjęła mieszaną charakterystykę ekonomiczną. W niektórych przypadkach obserwuje się wśród nich również gospodarki planowe.
Obecnie wiele osób sprzeciwia się temu systemowi gospodarczemu. Ten system faworyzuje niewielką część ludzi klasyfikowanych jako kapitaliści, podczas gdy klasa robotnicza jest często pozostawiona samym sobie. W gospodarce kapitalistycznej istnieje możliwość złych warunków pracy i niższych wynagrodzeń. W konsekwencji jednostki z klasy robotniczej walczą o wiązanie końca z końcem w różnych scenariuszach.
Co to jest laissez-faire?
Laissez-faire to model ekonomiczny, w którym wymiany w sektorze prywatnym są wolne lub prawie wolne od ingerencji rządu, takich jak podatki i dotacje. Laissez-faire to system filozoficzny. Opiera się na aksjomatach, że osoba jest podstawowym filarem społeczeństwa i ma wrodzone prawo do wolności. Stwierdza, że fizyczna sekwencja natury jest przyjaznym i samoregulującym się systemem, a korporacje są podmiotami stworzonymi przez państwo, które ludzie muszą uważnie monitorować ze względu na ich skłonność do zakłócania spontanicznej sekwencji Smitha.
To są podstawy myślenia laissez-faire. Inną fundamentalną ideą jest to, że rynki powinny być konkurencyjne, co zawsze podkreślali pierwsi zwolennicy leseferyzmu. Pierwsi zwolennicy laissez-faire sugerowali podatek od renty gruntowej, aby zastąpić wszystkie podatki, które postrzegali jako szkodzące dobrobytowi poprzez karanie produkcji, w celu promowania wolności i umożliwienia samoregulacji rynków.
Zwolennicy laissez-faire wzywają do całkowitego oddzielenia rządu i gospodarki. Kilku ekonomistów przez lata krytykowało ekonomię leseferystyczną. W swoim prawdziwym znaczeniu leseferyzm odnosi się do wolności osobistej własności i środków produkcji, a także ochrony praw przed agresją rządową i formalną, a także bezpieczeństwa kapitału niezależnych jednostek przed innymi jednostkami, obcymi rządami, i, co najistotniejsze, rząd tego samego systemu. Ten rodzaj liberalizmu jest niesamowicie bezpieczny i korzystny.
Główne różnice między kapitalizmem a leseferyzmem
Wniosek
Dlatego widzimy, że kapitalizm i leseferyzm, mimo że mają pewne nakładające się cechy, są różnymi rzeczami i zajmują się różnymi tematami. Mogą iść w parze, ale nie są to te same systemy gospodarcze.
Zasada producentów i konsumentów, która stanowi podstawę ustalania cen i podaży produktów i usług, podziela zarówno kapitalizm, jak i systemy laissez-faire.
Odnoszą się jednak do różnych rzeczy. Gospodarka wolnorynkowa koncentruje się na wymianie bogactwa lub produktów i usług, podczas gdy kapitalizm koncentruje się na wytwarzaniu bogactwa i posiadaniu kapitału oraz narzędzi produkcji.
