Abstrakcja i enkapsulacja to główne koncepcje programowania obiektowego. Termin „abstrakcja” kojarzy się z metodą ukrywania niechcianych danych, a „enkapsulacja” z ukrywaniem danych w ramach jednej jednostki. W abstrakcji nacisk kładziony jest na funkcjonowanie obiektu. W Encapsulation ukryte są wewnętrzne szczegóły i mechanika działania obiektu.
Abstrakcja a enkapsulacja
Różnica między abstrakcją a enkapsulacją polega na tym, że abstrakcja polega na uzyskaniu odpowiednich i selektywnych informacji z większej puli danych, podczas gdy enkapsulacja to metoda przechowywania danych jako pojedynczej jednostki i ukrywania ich. Obiekty, które przeprowadzają abstrakcję, są hermetyzowane, ale obiekty hermetyzujące nie muszą być abstrahowane.
Funkcja Abstrakcja ukrywa przed użytkownikiem niepotrzebne informacje. Wybiera dane z większej puli informacji. Ta funkcja umożliwia wybór i wyświetlanie tylko istotnych danych dla obiektu. Pomaga nam zdecydować, które informacje powinny być widoczne, a jakie ukryte przed użytkownikiem.
Funkcja enkapsulacji przetwarza dane i działający na nich kod w jedną jednostkę. Można go założyć jako osłonę ochronną, która blokuje losowy dostęp kodu. Ułatwia użytkownikom zrozumienie złożonego systemu i pracę nad nim bez martwienia się o wewnętrzne szczegóły i mechanikę systemu.
Tabela porównawcza abstrakcji i enkapsulacji
| Parametry porównania | Abstrakcja | Kapsułkowanie |
| Funkcjonowanie | Jest to proces pozyskiwania selektywnych informacji z większej puli danych. | Jest to metoda przechowywania danych jako jednej jednostki. |
| Poziom wdrożenia | Problemy są rozwiązywane na poziomie projektowania lub podczas korzystania przez użytkownika z interfejsu. | Problemy są rozwiązywane, gdy kod jest uruchamiany na ostatnim poziomie. |
| Sposoby realizacji | Do implementacji abstrakcji wykorzystywana jest metoda klas abstrakcyjnych i interfejsów. | Jest realizowany przy użyciu modyfikatora dostępu, przyznając dostęp prywatny lub publiczny. |
| Metody używane do ukrywania danych | Klasy abstrakcyjne i interfejsy służą do ukrywania przeszkód w implementacji. | Metoda getterów i seterów służy do ukrywania danych. |
| Związek między funkcjami | Obiekty, które pomagają w niesieniu abstrakcji do przodu, są hermetyzowane. | Obiekty wykonujące enkapsulację nie muszą być abstrahowane. |
Czym jest abstrakcja?
W abstrakcji danych dla użytkownika widoczne są tylko istotne szczegóły. Do implementacji abstrakcji wykorzystywana jest metoda abstrakcyjnych klas i interfejsów. Wybiera dane z większej puli, a następnie tworzy klasy podobnych typów. Klasy są tworzone przez enkapsulację, gdy grupowane są podobne informacje w postaci tego samego typu danych i funkcji. Klasa ma swobodę decydowania, która funkcja danych zostanie wyświetlona użytkownikowi, a która nie.
Specyfikatory dostępu służą do implementacji abstrakcji i wymuszania ograniczeń obiektów. Abstrakcja pomaga użytkownikowi tworzyć kody wysokiego poziomu, ogranicza powielanie kodu i rozszerza kryterium ponownego wykorzystania informacji.
Odpowiednie i selektywne prezentowanie danych opinii publicznej zapewnia bezpieczeństwo aplikacji lub programu. Funkcje programu można zmieniać i aktualizować z naszej strony bez wpływu na użytkownika końcowego. Abstrakcja umożliwia programowanie na wysokim poziomie i reprezentację maszyn.
Problemy są przeglądane i rozwiązywane na poziomie planowania (projektowania) oraz podczas interakcji interfejsu użytkownika. W celu ukrycia przeszkód w implementacji wykorzystywane są metody klas abstrakcyjnych i interfejsów. Obiekty w kodzie, które mają być dalej wyabstrahowane, są hermetyzowane. Abstrakcja skupia się na znajomości funkcji kodu, a nie na zastosowanej logice.
Co to jest enkapsulacja?
Przetwarzanie danych i działającego na nich kodu w jedną jednostkę to Enkapsulacja. Pojedyncza jednostka zawiera dane pełniące te same funkcje i dlatego nazywana jest klasą. Korzystając z enkapsulacji, programy lub aplikacje są znacznie łatwiejsze w użyciu i zrozumieniu. Wewnętrzne szczegóły i mechanika systemu nie muszą być znane użytkownikowi, aby mógł operować na kodzie.
Modyfikator dostępu jest używany w systemie, który decyduje o udostępnieniu danych do użytku publicznego lub ograniczonej grupie osób. W enkapsulacji dane są zamknięte i chronione przed światem jak kapsuła, dzięki czemu nie można nimi manipulować.
Można powiedzieć, że enkapsulacja jest rodzajem abstrakcji, ale jest bardziej związana z bezpieczeństwem, jeśli chodzi o ukrywanie danych. Jest wdrażany na poziomie końcowym oraz metodą getterów i seterów. Ta metoda umożliwia innym odczytywanie i modyfikowanie wartości członków prywatnych tylko wtedy, gdy przyznano im dostęp.
Elementy członkowskie danych są oznaczone jako prywatne, publiczne lub chronione zgodnie z przyznanym zakresem dostępu. Domyślnie wszystkie elementy członkowskie danych i funkcje stają się prywatne przez kompilator, ale można je zmienić za pomocą modyfikatora dostępu.
Główne różnice między abstrakcją a enkapsulacją
Wniosek
W abstrakcji danych tylko istotne szczegóły są widoczne dla użytkownika, podczas gdy w przypadku enkapsulacji dane są przetwarzane w jedną jednostkę. Pojedyncza jednostka zawierająca dane realizujące te same funkcje nazywana jest Klasą. Dane są wybierane z ogromnej puli, a następnie tworzone są podobne typy klas.
Enkapsulacja umożliwia łatwe zrozumienie i użyteczność programów lub aplikacji. Klasy są tworzone przez enkapsulację, gdy grupowane są podobne informacje w postaci tego samego typu danych i funkcji. Klasa ma swobodę decydowania, która funkcja danych zostanie wyświetlona użytkownikowi, a która nie.
Abstrakcja pomaga użytkownikowi tworzyć kody wysokiego poziomu, ogranicza powielanie kodu i rozszerza kryterium ponownego wykorzystania informacji. Można powiedzieć, że enkapsulacja jest rodzajem abstrakcji, ale jest bardziej związana z bezpieczeństwem, jeśli chodzi o ukrywanie danych.
