Starożytne cywilizacje są zawsze tajemnicze i bogate kulturowo. Fascynująca jest znajomość najstarszych osad, takich jak religia mezopotamska i egipska. Bogowie zostali uznani za wiodących decydentów dotyczących klimatu i bogactwa. To zawsze motywuje historyków i archeologów, aby dowiedzieć się więcej o tej krótkiej epoce czasu.
Mezopotam a religia egipska
Różnica między religiami mezopotamskimi i egipskimi polega na tym, że cywilizacja mezopotamska wierzyła w oddzielnych bogów i boginie. W cywilizacji mezopotamskiej oddawano i czczono naturalnie zachodzące wydarzenia i przyrodę. Poglądy dotyczące Boga zmieniały się w całej cywilizacji mezopotamskiej. Z drugiej strony religia egipska zaufała życiu pozagrobowemu. Byli także lojalni wobec natury i wierzyli, że ich władcami (faraonem) jest Bóg.
Mezopotamia odpowiada systemowi strumieni Tygrys-Eufrat. Istnienie cywilizacji mezopotamskiej sięga epoki brązu. Religia praktykowana przez lud Mezopotamii nadaje praktyki imperium sumeryjskiego, babilońskiego, chaldejskiego i asyryjskiego. Religia Mezopotamii przetrwała ponad 4200 lat. Według starożytnych tekstów kapłani mieli boską moc. Taką moc uzyskali, poślubiając zawiązanie węzła z kapłankami bogów. Największymi bogami czczonymi przez ludzi byli Anu (Bóg nieba), Enlil (Bóg ziemi i burzy) oraz Utu (Bóg słońca). W pewnym momencie religia mezopotamska uważała Boga za obrońcę ludu i silnego przywódcę wojskowego.
W dolinie Nilu istniała egipska cywilizacja. Według badań archeologicznych ślady osadnictwa sięgają ponad 40 000 lat p.n.e. Faraonowie rządzili Egiptem około 3150 roku p.n.e. Ich dynastia trwała do 332 roku p.n.e., a religia egipska skupiała się na życiu społecznym ludzi cywilizacji. Wierzenia były zawiłe, a rytuały złożone. Władcy Egiptu (faraon) byli uważani za łącznik między ludźmi a Bogiem.
Tabela porównawcza między religią mezopotamską i egipską
| Parametry porównania | Religia Mezopotamii | Religia egipska |
| Główny Bóg | Enlil był uważany za przywódcę wszystkich Bogów. | Ozyrysa i Horusa uważano za kilka głównych bóstw. |
| Miejsce | Region to współczesna Turcja, Kuwejt, Irak i Syria. | Region to współczesna północno-wschodnia Afryka. |
| Po życiu | Wierzył w podziemie. | Wierzył w życie po śmierci. |
| Władcy | Władcy nie byli uważani za bogów. | Władcy egipscy (faraon) byli uważani za boskich. |
| Kultowa praktyka | Składali ofiary i podążali za cnotami. | Niewielu Bogów było związanych z praktykami kultu. |
Czym jest religia mezopotamska?
Starożytne praktyki i wiara osad najwcześniejszych cywilizacji mezopotamskich (obszary Babilonu, Asyrii, Sumeru i Akadu) oznaczają religię mezopotamską. Wczesne etapy religii mezopotamskiej pokazały, że ludzie zaczęli czcić siły natury. W trzecim tysiącleciu kult stał się częścią ustrukturyzowanych funkcji. Podczas pierwszego i drugiego tysiąclecia ukształtowała się zorganizowana religia z kultem bogów i bogiń.
Religia wyznawana w cywilizacji mezopotamskiej była politeistyczna, a czasami henoteistyczna. Zazwyczaj wielbiciele konfigurowali całe miasto i kojarzyli je z konkretnym bóstwem. Na przykład miasto Babilon połączyło się z bogiem Mardukiem, a według historyków religia mezopotamska składała się w sumie z 2400 bogów i bogiń. Według ich religii bogowie byli bardzo podobni do ludzi (forma humanoidalna). Zachowywali się jak ludzie i otaczała ich jasność. Bogowie byli jak panowie, których wszyscy byli posłuszni i naśladowali.
W ciągu trzeciego tysiąclecia ludzie wymyślili imiona bóstw i ustalił się porządek klasyfikacji Bogów (panteon). Została wymieniona sumeryjska lista ponad 500 bogów, a Enlil (Bóg ziemi i burzy) został uznany za króla wszystkich Bogów. W następstwie tego wiele bóstw sumeryjskich zostało adoptowanych wśród Akadyjczyków.
Religia wierzyła w życie pozagrobowe pod światem (Great Below). Wszyscy ludzie pójdą na śmierć, nie zważając na swój status społeczny. Po śmierci podziemia nie są karą. Według tekstów religijnych ludzie są tylko duchami w zaświatach.
Czym jest religia egipska?
Religia egipska była złożonym systemem ideologii i zwyczajów politeistycznych. Wierzyli w wiele bóstw i że Bogowie kontrolowali świat. Religijne rytuały koncentrowały się na władcach Egiptu (faraonie) i uważano, że mają one wpływ na boską moc. Działali jako ścieżka między Bogami a ludźmi i nadal pomagali Bogom poprzez ofiary i rytuały, aby kontynuować Maat (pojęcie prawa, harmonii, równowagi i porządku).
Ludzie mogą łączyć się z bóstwami, aby prosić o pomoc poprzez kult lub rytuały, aby wchodzić w interakcje z magią. Religia przetrwała ponad 3500 lat. Pojęcie i wiara w Boga zmieniały się od czasu do czasu wśród ludzi cywilizacji. W dawnych czasach religia egipska koncentrowała się na boskiej mocy tkwiącej w siłach natury. System był złożony, a bóstwa istniały w symbolicznych częściach i wielu manifestacjach.
W pewnym momencie Ra (bóg słońca), Isis (bogini matki) i Amon (bóg stworzenia) byli najważniejszymi bogami. Większość Bogów była związana z pewnymi regionami, w których dominowały kulty. Religia egipska postrzegała kształt kosmosu jako równy obszar ziemi, który ucieleśniał Boga Geba (Ojca węży) i nad którym wcieliła się Bogini Nieba (Orzech). Według religii egipskiej kosmos zamieszkiwali Bogowie, duchy zmarłych i żyjący ludzie.
Cnoty:
Religia egipska koncentrowała się na utrzymaniu równowagi z siedmioma cnotami. Koncentruje się na prawości, prawdzie, harmonii, równowadze, wzajemności, sprawiedliwości i porządku.
Życie pozagrobowe:
Religia egipska ufała życiu pozagrobowemu. Według starożytnych tekstów na ludzi wpływała ka (siła życiowa). Wierzyli nawet w zmartwychwstanie zmarłych. Ciała władców Egiptu (faraona) zostały po ich śmierci zabezpieczone i zakonserwowane w Mumii. Później stało się to wspólne dla wszystkich ludzi.
Główne różnice między religią mezopotamską i egipską
Wniosek
Religie Mezopotamii i Egiptu sięgają czasów dwóch najstarszych cywilizacji ludzkich. Religia praktykowana w starożytności jest fascynująca i pomaga nam zrozumieć, jak ludzie byliby w społeczności wyznającej tę samą ideologię. Dawne czasy pokazały, jak kultura i wiedza są dobre dla społeczeństwa. Ważne jest dla nas poznanie naszej historii i korzeni.
Wpływ i sposób myślenia pomagają nam zastanowić się, jak daleko ewoluowaliśmy i uczyliśmy się o nauce i przyrodzie. Historycy wciąż badają nowe fakty na temat tych cywilizacji, a im więcej wiemy, tym głębsze rozumiemy życie.
