Kraje rozwijające się to te kraje, w których rolnictwo jest głównym przemysłem i mają niski wskaźnik PKB (produktu krajowego brutto) na mieszkańca. Kraje te są w trakcie osiągania dojrzałości gospodarczej.
Do pewnego poziomu kraje rozwijające się definiuje się na podstawie ich wyników gospodarczych. Istnieje wiele definicji, które pozwalają zrozumieć kraj rozwijający się, a wiele debat nie pozwala na wyznaczenie granicy między krajem rozwiniętym a rozwijającym się. Dlatego nie ma jednoznacznego sposobu na zdefiniowanie krajów rozwijających się.
Na przykład Organizacja Narodów Zjednoczonych wykorzystuje takie czynniki, jak gospodarka o niskich dochodach, która opiera się na DNB (dochód narodowy brutto) na mieszkańca, aby rozróżnić kraje rozwijające się i rozwinięte. Jednak obecnie Bank Światowy przestał używać takiego sposobu wyróżniania.
Jako podstawę do klasyfikacji krajów przez Międzynarodowych Inwestorów wykorzystuje się głównie poziom rozwoju gospodarczego. Istnieje kilka innych podstaw klasyfikacji, takich jak kryteria społeczne i ekonomiczne, dochód na mieszkańca, wskaźnik alfabetyzacji, wskaźnik średniej długości życia itp. Na podstawie takich kryteriów statystycznych kraje mniej rozwijające się, kraje rozwijające się lub kraje wschodzące mają stosunkowo niższe oceny.
Kraje rozwinięte to te, które są bardziej rozwinięte w porównaniu z krajami słabiej rozwiniętymi. A kraje mniej rozwinięte gospodarczo (LEDC) lub rynki graniczne to te, które są mniej rozwinięte. Te tytuły stały się przedmiotem krytyki. Jednak nadal są powszechnie używane przez organizacje międzynarodowe i inwestorów.
Przykłady krajów rozwijających się
Niektóre z krajów rozwijających się to:
5 cech kraju rozwijającego się
1. Wysoka stopa wzrostu populacji
Jedną z cech charakterystycznych kraju rozwijającego się jest to, że albo już będzie miał dużą populację, albo będzie miał wysokie tempo wzrostu populacji. Dzieje się tak często z powodu braku planowania rodziny i edukacji seksualnej. Jeszcze jeden powód jest taki, że ludzie często myślą, że więcej dzieci oznacza większe źródło dochodu w rodzinie. Wzrost populacji w ostatniej dekadzie może być spowodowany niższą śmiertelnością niż wskaźnik urodzeń dzięki zwiększonej i skutecznej opiece zdrowotnej.
2. Niski dochód na mieszkańca
Kraje rozwijające się są zwykle dotknięte niskim dochodem na mieszkańca, co z kolei skutkuje niższymi inwestycjami i niższymi oszczędnościami. Oznacza to, że przeciętna osoba nie jest w stanie zarobić wystarczających dochodów, aby dalej oszczędzać lub inwestować. Dlatego wydaje wszystkie zarobione pieniądze. To tworzy cykl ubóstwa.
3. Zależność sektora podstawowego
Większość ludności krajów o niskich dochodach mieszka na obszarach wiejskich. Struktura popytu zmienia się wraz ze wzrostem poziomu dochodów. W ten sposób prowadzi do rozwoju przemysłu wytwórczego, a później usługowego.
4. Wysokie stopy bezrobocia
Mieszkańcy wsi cierpią na bezrobocie ze względu na duże wahania sezonowe. Bezrobocie to znacznie bardziej złożony problem, który wymaga rozwiązań wykraczających poza tradycyjne rozwiązania.
5. Zależność od eksportu towarów podstawowych
Znaczna część produkcji jest uzyskiwana z sektora surowcowego. Również duża część eksportu jest częścią podstawowego towaru.
