Komunikacja to istota relacji międzyludzkich. Ważniejsze jest jednak to, w jaki sposób używamy języka do komunikowania tego, co myślimy. Ironia i satyra to dwa rodzaje literackich postaci mowy codziennej i pracy. Chociaż na pierwszy rzut oka mogą wydawać się podobne, istnieją między nimi znaczne różnice.
Ironia kontra satyra
Różnica między ironią a satyrą polega na tym, że ironia jest narzędziem. Natomiast satyra to gatunek literacki. Podczas gdy ironia ma na celu wywołanie komicznego lub dobitnego efektu, głównym celem satyry jest obnażenie słabości lub ograniczenia społeczeństwa.
Ironia odnosi się do wyrażania własnego znaczenia, zazwyczaj za pomocą języka, który oznacza coś przeciwnego. Ironia kojarzy się zarówno z tragedią, jak i humorem i ma na celu wywołanie efektu humorystycznego. Ponadto różne rodzaje ironii niosą ze sobą różne znaczenia. Te typy to ironia dramatyczna, ironia sytuacyjna, ironia werbalna i ironia komiczna.
Satyra odnosi się do użycia przesady, wyśmiewania lub humoru w celu krytykowania i ujawniania wad i ograniczeń społeczeństwa. Termin ten został założony przez klasycznego retora Quintiliana. Ponadto istnieją trzy główne kategorie satyry. Należą do nich satyra horacjańska, satyra juwenalna i satyra menipska.
Tabela porównawcza ironii i satyry
| Parametry porównania | Ironia | Satyra |
| Definicja | Ironia odnosi się do sytuacji kontrastu między dosłownym znaczeniem czyichś słów a tym, czym się wydaje. | Satyra odnosi się do używania humoru, przesady lub ośmieszenia w celu wskazania głupoty idei lub przekonania. |
| Rodzaje | Istnieją cztery główne rodzaje ironii: ironia dramatyczna, ironia sytuacyjna, ironia werbalna i ironia komiczna. | Istnieją trzy główne kategorie satyry: satyra hoartowska, satyra juwenalna i satyra menipska. |
| Cel | Ironia ma na celu wywołanie komicznego lub dobitnego efektu. | Satyra ma na celu podkreślenie słabości lub ograniczenia społeczeństwa. |
| Ograniczenia | Ironia ogranicza się do form mówionych i pisanych. | Satyra jest częścią kilku znanych powieści, wierszy, opowiadań, filmów itp. |
| Kategoria | Ironia to zabieg literacki. | Satyra to gatunek literacki. |
Czym jest ironia?
Ironia odnosi się do sytuacji, w której występuje kontrast między oczekiwaniem a rzeczywistością. Na przykład różnica między dosłownym znaczeniem czegoś a tym, czym się wydaje. Jeśli oczekiwanie jest zimne, to ironiczne stwierdzenie byłoby gorące i parujące. Ironia kojarzy się zarówno z tragedią, jak i humorem.
Słowo ironia pochodzi od francuskiego słowa ironie, a wcześniej od łacińskiego słowa ironia. Pochodzenie wszystkich tych terminów wywodzi się z Eiron, starożytnej greckiej postaci stereotypowej. Ponadto w XVI wieku stał się częścią języka angielskiego. Główne rodzaje ironii to ironia dramatyczna, ironia komiczna, ironia sytuacyjna i ironia werbalna.
Ironia dramatyczna pojawia się, gdy pisarz mówi swoim widzom coś, czego postać nie wie. Inną nazwą ironii dramatycznej jest ironia tragiczna. Komiksowa ironia ma na celu wprowadzenie do tekstu efektu komediowego. Z drugiej strony ironia sytuacyjna pojawia się, gdy oczekiwany wynik jest podważany lub podważany. Wreszcie ironia werbalna pojawia się, gdy mówiący ma na myśli coś, co jest w ostrym kontraście z tym, co mówi.
Aby napisać ironię, trzeba użyć wszechwiedzącego punktu widzenia, użyć sekwencji retrospekcji, mieć jasną strategię punktu widzenia i użyć narzędzia „tymczasem”. Ironia to technika literacka. Przykładem sytuacyjnej ironii jest obrabowanie komisariatu policji. W przeciwieństwie do tego przykładem dramatycznej ironii jest to, że publiczność wie, że Julia śpi, ale Romeo nie. Podsumowując, ironia jest chwytem literackim o wielu zastosowaniach.
Czym jest satyra?
Satyra odnosi się do użycia przesady lub humoru, aby pokazać, jak głupie lub głupie są czyjeś pomysły. Satyra to jedno z najstarszych określeń gatunku literackiego. Termin ten został założony przez klasycznego retora Quintiliana. Ponadto często jako główne narzędzie wykorzystuje humor. Jednak humor nie jest koniecznym narzędziem satyry. Głównym celem satyry jest obnażenie ograniczeń i wad społeczeństwa.
Satyra często pojawia się w powieściach, opowiadaniach, filmach, sztukach teatralnych itp. Klasyczne powieści satyryczne to Podróże Guliwera Swifta, Farma zwierzęca George'a Orwella, Huckleberry Finn Marka Twaina. Oprócz powieści przykładami słynnych poematów satyrycznych są Don Juan Byrona i Dunciad Aleksandra Pope'a. Ponadto satyra ma zastosowanie w ilustracjach.
Istnieją trzy specyficzne rodzaje satyry. Satyra horacjańska jest zwykle beztroska i dobroduszna. Ma na celu wywołanie śmiechu, aby zachęcić do poprawy moralnej. Satyra juwenalistyczna jest natomiast bardziej mroczna i gorzka. Zwykle wyraża złość i oburzenie na stan świata. Wreszcie satyra menippejska nadal służy pierwotnemu znaczeniu satyry jako miscelany.
Podsumowując, satyra to gatunek literacki. To forma wypowiedzi, która może mieć ogromną liczbę znaczeń i konotacji. Satyra jest zarówno zależna od kontekstu, jak i odbiorców. Satyra musi mieć na celu przekazanie czegoś na szeroką skalę. Ponadto satyra musi być odbierana przez odbiorców jako satyra, aby była skuteczna.
Główne różnice między ironią a satyrą
Wniosek
Podsumowując, ironia i satyra różnią się z kilku powodów. Ironia pochodzi od francuskiego słowa ironie, a wcześniej od łacińskiego słowa ironia. Pochodzenie wszystkich tych terminów wywodzi się z Eiron, starożytnej greckiej postaci stereotypowej. W przeciwieństwie do tego, termin satyra został założony przez Quintiliana, klasycznego retora.
Ironia przedstawia niezgodność między tym, czego się oczekuje, a tym, co może się wydarzyć. Z drugiej strony satyra wykorzystuje kpiny lub humor w celu podkreślenia konkretnego tematu. Przykładem są satyry na polityków, które podkreślają ich nieskuteczność. Podsumowując, ironia i satyra to dwie główne części mowy, które różnią się od siebie.
