W kategoriach laika ekonomia polega na wytwarzaniu i wymianie towarów. Tak więc gospodarki można podzielić na dwie następujące gospodarki. Gospodarki formalne są ugruntowane, a gospodarki nieformalne są potoczne. Jest to legalna ekonomia państwa narodowego, mierzona jakością rynkową wszystkich towarów i usług wyprodukowanych przez firmy narodowe w określonym roku. Gospodarki nieformalne są często mniej zinstytucjonalizowane. Obejmuje wszystkie strategie gospodarcze, których rząd w ogóle nie koryguje.
Ekonomia to zasadniczo jowialne metody. Potrzebują wymiany lub transakcji; osoba, która nie może brać udziału w gospodarce w pełni dominującej nad innymi. Jedna osoba nie może myśleć o gospodarkach jako o polityce gospodarczej; elementy dyskretne, które muszą wchodzić w interakcje z systemem politycznym i społecznym. Socjalizm i Kapitalizm to dwie strategie ekonomiczne, których używają narody do operowania swoimi zasobami gospodarczymi i nadzorowania środków produkcji.
Socjalizm kontra kapitalizm
Różnica między socjalizmem a kapitalizmem dotyczy zarówno narodowego, jak i rynkowego punktu widzenia. Podczas gdy socjalizm jest koncepcją ekonomiczną, kapitalizm jest koncepcją zarówno gospodarczą, jak i społeczną. W socjalizmie ustalanie cen odbywa się zgodnie z decyzją rządu. Z drugiej strony w kapitalizmie ceny zmieniają się zgodnie ze zmianami popytu i podaży.
Socjalizm jest strategią gospodarczą i polityczną opartą na wspólnotowym lub komunalnym przywileju sposobów produkcji, które promują parytet ekonomiczny. W socjalizmie jest więcej miejsca na sądy wartościujące, przy czym mniej uwagi poświęca się kalkulacjom obejmującym zysk i tylko zysk. Gospodarki socjalistyczne mogą być również bardziej wartościowe, ponieważ istnieje minimalna potrzeba sprzedawania towarów kupującym, którzy mogą ich nie potrzebować. Skutkuje to mniejszym kapitałem przeznaczanym na reklamę produktów i przedsięwzięcia marketingowe.
Kapitalizm odnosi się do polityki gospodarczej. W tym przypadku własność dobrobytu ekonomicznego spoczywa na jednostkach lub związkach. Kapitalizm w najczystszej postaci to kapitalizm wolnorynkowy. Ma inną nazwę, znaną jako kapitalizm laissez. W tym przypadku jednostki są nieskrępowane w decydowaniu, gdzie kapitalizować, co produkować i w jakim tempie handlować towarami i usługami. W kapitalizmie narzędzia rynkowe są raczej zautomatyzowane niż normatywne i nie są zbyt religijne w odniesieniu do skutków społecznych. Nie ma gwarancji spełnienia każdej konieczności. Rynki budują się w cyklach boomu i krachu. Skutkuje to monopolami, a także środkami oszukiwania lub przeinaczania systemu.
Tabela porównawcza między socjalizmem a kapitalizmem
| Parametry porównania | Socjalizm | Kapitalizm |
| Równość dochodów | Obieg dochodów jest zgodny z potrzebami. | Dochód określony przez siły wolnorynkowe. |
| Ceny konsumenta | Ceny ustala rząd. | Ceny są ustalane na podstawie popytu i podaży. |
| Efektywność | Miejsca pracy będące własnością rządu mają ograniczone bodźce do wydajności i inwencji. | Konkurencja na wolnym rynku motywuje do wydajności i inwencji. |
| Własność | Jest właścicielem rządu. | Jest własnością osób prywatnych. |
| Polityka podatkowa | Wysokie podatki są niezbędne do wydania na usługi komunalne. | Ograniczone podatki są wydawane w oparciu o dochód osoby. |
Czym jest socjalizm?
Socjalizm jest koncepcją ekonomiczną, w której produkcja jest własnością społeczną i jest wykorzystywana do spełniania ludzkich wymagań bez generowania zysków. W gospodarce socjalistycznej państwo nabywa i reguluje podstawowe środki produkcji. Pracownicy posiadają i regulują środki produkcji. Spółdzielnia Pracy jest spółką posiadaną i zarządzaną samodzielnie przez swoich pracowników. Te kryteria ekonomiczne umożliwiają prywatnemu posiadaniu przedsiębiorstw i kapitału własnego z wyższymi podatkami ogromny poziom nadzoru rządowego.
Ciężarem socjalistycznego modelu ekonomii jest sprawiedliwy podział bogactwa. Celem sprawiedliwego podziału kapitału jest zapewnienie wszystkim członkom społeczności proporcjonalnej możliwości osiągnięcia określonych wyników ekonomicznych. W tym celu państwo interweniuje na rynku pracy.
Stan ma jednego z głównych pracodawców. W czasach kryzysu gospodarczego mogą sankcjonować zatrudnianie, więc jest prawie całkowita liczba miejsc pracy, nawet jeśli robotnicy nie wykonują prac, które są głównie pod presją rynku. Tutaj środkami produkcji są technologia, budynki i wyposażenie. W gospodarce wykorzystanie innych materiałów ma na celu zapewnienie opieki i pomocy.
We własności socjalizmu środki produkcji mogą przybierać różne formy. Może to być wspólna własność, przedsiębiorstwa spółdzielcze lub autonomiczne przedsiębiorstwa państwowe. Środki produkcji mogą bezpośrednio zaspokajać potrzeby i wymagania ludzkie. Analiza ma koncentrować się na ręcznych kwotach lub oszacowaniu czasu pracy, a nie na przychodach i wydatkach.
Musimy wiedzieć, w jaki sposób gospodarka korzysta z socjalizmu. Nacjonalizacja głównych gałęzi przemysłu, zwłaszcza ropy naftowej, transportu, górnictwa, energetyki itp. Kluczowym kryterium jest przejęcie regionu przez państwo, a następnie co najmniej jedna spółka publiczna zarządzająca jego bieżącą działalnością. Korzyści płynące z nacjonalizacji to umiejętność państwa do inwestowania w te ponad główne gałęzie przemysłu, dystrybucja zysków narodu dla ogólnego dobra narodowego oraz odpowiedni nadzór nad przemysłami zarówno przez, jak i dla robotników.
Systemy lub polityki zabezpieczenia społecznego, w których pracownicy zapewniają niezbędne programy bezpieczeństwa społeczności. Ubezpieczenie zazwyczaj obejmuje wymagania finansowe dotyczące emerytury i renty rodzinnej, zarówno trwałej, jak i tymczasowej niepełnosprawności, urlopu rodzicielskiego, bezrobocia itp. Socjalizm może w dużym stopniu poradzić sobie z bezrobociem. Obsługa cen jest możliwa tylko do określonego limitu.
Czym jest kapitalizm?
Kapitalizm jest systemem gospodarczym i społecznym, w którym same osoby mają pieniądze i pozarobotnicze elementy kontroli produkcji. Prowadzony jest marketing pracy i opieki społecznej. Właściciele odbierają zyski, a kapitalizacja następuje w technologiach i branżach.
Ekonomiści, ekonomiści polityczni i historycy przyjęli różne aspekty kapitalizmu. Ekonomiści koncentrują się na poziomie, na którym rząd nie sprawuje nadzoru nad rynkami i własnością kapitału. Większość ekonomistów politycznych intensyfikuje władzę, stosunki, pracę najemną, klasę i własność prywatną.
Kapitalizm odnosi się do wspierania rozwoju gospodarczego. Różny zakres, w jakim dostępne są różne rynki oraz prawa określające własność osobistą, są kwestią polityki, strategii, a wiele stanów ma mieszane gospodarki. Powstało kilka praw politycznych wspierających wiele rodzajów kapitalizmu, z których najbardziej widocznym jest liberalizm gospodarczy.
Prawdziwą formą kapitalizmu jest kapitalizm wolnorynkowy lub leseferystyczny, w którym prywatni ludzie są nieskrępowani. Mogą wydedukować, gdzie kapitalizować, co produkować i po jakich cenach wymieniać towary i usługi. Rynek laissez-faire reguluje bez przeglądów i kontroli.
Musimy wiedzieć, jak gospodarka skorzystała na kapitalizmie. Kapitalizm jest najbardziej charytatywną polityką gospodarczą, sprzyjającą samorządnym wartościom wolnego i otwartego społeczeństwa. Powinna tam być ciężka praca, partnerstwo, życzliwość, dobroczynność i oddanie rządom prawa. Kapitalizm wytwarza kreację, ponieważ na kapitalistycznym rynku istnieje konkurencja. Ustanowienie bogactwa i wynalazków, wzbogacenie życia jednostek i zapewnienie stabilności i władzy ludziom. Kapitalizm pozwala ludziom brać udział w działaniach na rynku w oparciu o ich interesy.
Główne różnice między socjalizmem a kapitalizmem
Wniosek
Zarówno socjalizm, jak i kapitalizm to dwa żywotne systemy gospodarcze stosowane w krajach rozwiniętych. Ale główna różnica między nimi to stopień, w jakim rząd reguluje gospodarkę.
Decyzja zapadła i była przeciwna temu, co mówią socjaliści. Kapitalizm, ze wszystkimi jego brodawkami, został wybrany jako polityka gospodarcza. Ma wyciągnąć tłumy z niedostatku. Czyni ich także produktywnymi obywatelami nie tylko w naszym kraju, ale i na całym świecie. Musimy pamiętać, że kapitalizm powołuje się na zasługi, podczas gdy socjalizm nagradza przeciętność. Dlatego nadszedł czas, aby uświadomić sobie zalety i wady obu systemów gospodarczych. Odpowiedzialność za zarządzanie leży w rękach ludzi. Odtąd powinni być świadomi tych terminów. Mogą więc wybrać swój system i formę zarządzania.
