Operacje routingu odgrywają kluczową rolę w decydowaniu o ścieżce i kolejności wykonywanej operacji. Może ustanowić optymalną równowagę między operacjami. Różne protokoły kierują operacjami routingu. Dwa najpopularniejsze i najważniejsze protokoły routingu to IGRP i EIGRP.
IGRP a EIGRP
Główna różnica między protokołami IGRP i EIGRP polega na tym, że IGRP jest techniką routingu z klasami, podczas gdy EIGRP jest techniką routingu bezklasową. Tempo zbieżności w protokole IGRP jest powolne, podczas gdy tempo zbieżności w protokole EIGRP jest niezwykle szybkie. Protokół IGRP wymaga większej przepustowości, podczas gdy EIGRP wymaga stosunkowo krótszej przepustowości.
IGRP to protokół routingu, który działa na odległość, ale wewnątrz ściśle połączonej sieci. Protokół IGRP ma algorytm o nazwie Bellman-Ford. Zawiera listę informacji w sieci. Protokół zajmuje się routingiem, takim jak TCP i IP.
Z drugiej strony EIGRP jest protokołem routingu, który działa w oparciu o protokół routingu wektora stanu łącza, a także routing wektora odległości łącza. Posiada zaawansowane funkcje i techniki. Obsługa zapewniana przez protokół EIGRP jest najlepsza w przypadku sieci o dużej skali, które są złożone i wymagają dużych możliwości działania. Jest to bezpieczny i konfigurowalny protokół.
Tabela porównawcza między protokołami IGRP i EIGRP
| Parametry porównania | IGRP | EIGRP |
| Pełna forma | Protokół routingu bramy wewnętrznej | Protokół EIGRP |
| Rodzaj | Protokół routingu wektora odległości | Protokół routingu wektora stanu łącza oraz protokół routingu wektora odległości łącza |
| Współczynnik konwergencji | Ma wolne tempo konwergencji | Ma szybkie tempo konwergencji |
| Algorytm | Algorytm używany w IGRP to Bellman-Ford | Algorytm używany w EIGRP to Dual Algorithm |
| Opóźnienie (w bitach) | Opóźnienie w protokole IGRP wynosi około 24 bity | Opóźnienie w protokole EIGRP wynosi około 32 bity |
Co to jest protokół IGRP?
IGRP to skrót od Interior Gateway Routing Protocol. Jest to rodzaj protokołu routingu, który może działać na wektorze odległości. Algorytm używany w IGRP to Bellman-Ford. Metoda IGRP ma najmniejszą liczbę przeskoków równą 255. Skutecznie synchronizuje proces routingu między bramami, które wymieniają informacje o routingu z innymi sąsiednimi bramami.
Informacje o routingu w protokole IGRP składają się z listy szczegółowych, precyzyjnych informacji o sieci. Ponieważ istnieje wiele bram zaangażowanych w rozwiązanie problemu optymalizacji, protokół IGRP ma rozproszony algorytm, który może rozwiązać problem przez przydzieloną bramę. Protokół IGRP ma podstawowy routing TCP lub IP w ramach kilku protokołów.
Jak sama nazwa wskazuje, jest to protokół wewnętrzny i jest używany w grupie ściśle powiązanych sieci. Sieć może być zarządzana przez pojedynczy podmiot lub grupę podmiotów. Protokół IGRP jest również uważany za następcę protokołu RIP (Routing Information Protocol). Możliwości protokołu IGRP są zaawansowane i mogą obsługiwać różnorodne, ogromne i złożone sieci.
Oprócz kilku zalet, istnieje wiele ograniczeń i wad protokołu IGRP. W pętli routingu pojawiają się różne problemy i aby zminimalizować te problemy związane z pętlą routingu, przez pewien czas zaniedbywane są całe nowo wygenerowane dane. Zaniedbanie trwa, dopóki nie zajdą wszystkie zmiany. Protokół IGRP można łatwo konfigurować, co może nie być pożądane w wielu sieciach.
Co to jest protokół EIGRP?
EIGRP to skrót od Enhanced Interior Gateway Routing Protocol. Jest to rodzaj protokołu routingu. Działa jako protokół routingu według stanu łącza, a także służy jako protokół routingu wektorowego. EIGRP zapewnia wydajną obsługę sieci o dużej skali. Jest to ulepszona wersja istniejącego protokołu IGRP. Zapewnia zaawansowane funkcje, które nie są dostępne w większości innych protokołów.
Protokół EIGRP daje początek routingowi hybrydowemu. Ten rodzaj routingu jest opracowywany przez połączenie funkcji routingu wektora odległości i routingu według stanu łącza. Protokół EIGRP ma kilka zalet, takich jak łatwość konfiguracji i zapewnienie bezpieczeństwa w sieciach. Funkcje są wydajne i funkcjonalne. Protokół EIGRP jest obsługiwany przez bezklasową technikę routingu.
Protokół EIGRP generuje mniejsze obciążenie i działa w ramach małej przepustowości. Nie wysyła żadnych okresowych aktualizacji i tylko aktualizacje w przypadku zmiany metryki lub ścieżki. Jest to również najszybszy protokół pod względem współczynnika zbieżności ze względu na DUAL (algorytm dyfuzji aktualizacji). Zapewnia również trasy zapasowe do miejsc docelowych w niepewnych przypadkach.
Protokół EIGRP umożliwia szybkie podsumowanie trasy i może utworzyć trasę podsumowującą w dowolnym punkcie sieci na krótkim odcinku. Metryka przepływu ruchu w protokole EIGRP jest zgodna z nierównymi metrykami równoważenia obciążenia i efektywnie rozkłada ruch w sieci. Przepustowość i opóźnienie w protokole EIGRP to 32 bity. Wydajność jest lepsza niż w przypadku większości innych protokołów.
Główne różnice między protokołami IGRP i EIGRP
Wniosek
Protokoły routingu określają charakter i typ komunikacji między siecią routerów. Dystrybucja informacji jest kontrolowana pomiędzy wybranymi trasami przez protokoły routingu. IGRP i EIGRP to popularne protokoły routingu bramy w operacjach routingu. Działają jako optymalna ścieżka dostarczania informacji i ustalają zasady między źródłem a miejscem docelowym.
Oba protokoły mają wyraźne różnice pod względem wydajności, funkcji, algorytmu, liczników czasu, przepustowości i innych zasadniczych wymagań. IGRP to tradycyjny protokół, podczas gdy EIGRP to improwizowana wersja protokołu IGRP. Protokół IGRP ma kilka problemów związanych z pętlą routingu i redystrybucją tras, które są eliminowane i nieobecne w protokole EIGRP. Wybór protokołów dokonywany jest w zależności od potrzeb sieci.
