Najgłębsza część morza lub oceanu nie ma dostępu do światła słonecznego nawet w ciągu dnia. Organizmy zamieszkujące najgłębszą część morza lub oceanu z natury mają przewagę światła w swoim ciele. Ta cecha u zwierząt nazywa się bioluminescencją. Pomaga im to polować, a czasem ukrywać się przed drapieżnikami. Niektórzy używają tego również, ponieważ używamy latarki. Substancja chemiczna, która pomaga w tworzeniu tej luminescencji, jest inna w każdym organizmie. Aequorea victoria to meduza, która stanowi GFP dla bioluminescencji. Aby dowiedzieć się więcej o tym białku, oto kilka różnic między GFP i YFP.
GFP a YFP
Różnica między GFP a YFP polega na tym, że GFP jest głównym białkiem wytwarzanym przez meduzę, a YFP jest zmutowaną wersją YFP. GFP to zielone białko fluorescencyjne, a YFP to żółte białko fluorescencyjne. Różnią się również kolorem, jeden jest zielony, a drugi żółty. Żółte białko fluorescencyjne ma wyższe piki emisji i wzbudzenia w porównaniu do pików emisji i wzbudzenia zielonego białka fluorescencyjnego.
Pełna forma GFP to zielone białko fluorescencyjne. Występuje w meduzie znanej jako Aequorea Victoria. Główną cechą GFP jest to, że emituje zieloną fluorescencję po wystawieniu na rozmycie promieni ultrafioletowych. Białko to składa się z 238 aminokwasów. Ma również kilka ulepszonych wersji, które są używane głównie do eksperymentów. Są one wykorzystywane do wytwarzania nowych genów w komórkach i biologii molekularnej.
Pełna forma YFP to żółte białko fluorescencyjne. Jest to wyciszona wersja zielonego białka fluorescencyjnego znalezionego w Aequorea Victoria. Białko to emituje żółtą fluorescencję po wystawieniu na niebieskie promienie UV. To ma trzy ulepszone wersje. Są to Ypet, Cytryn i Wenus. Białko to jest również wykorzystywane do eksperymentów w komórkach i biologii molekularnej.
Tabela porównawcza między GFP i YFP
| Parametry porównania | GFP | YFP |
| Pełna forma | Zielone białko fluorescencyjne | Żółte białko fluorescencyjne |
| Pochodzi z | Aequorea Victoria czyli rodzaj meduzy | Mutant genetyczny zielonego białka fluorescencyjnego |
| Szczyt wzbudzenia (długość fali) | 395 mil morskich | 515 nm |
| Szczyt emisji (długość fali) | 509 nm | 527 mil morskich |
| Ulepszone wersje | smRS-GFP | Ypet, cytryn, Wenus |
Co to jest GFP?
Pełna forma GFP to zielone białko fluorescencyjne. Występuje w meduzie znanej jako Aequorea Victoria. Główną cechą GFP jest to, że emituje zieloną fluorescencję po wystawieniu na rozmycie promieni ultrafioletowych. Białko to składa się z 238 aminokwasów. Jego masa cząsteczkowa wynosi 27kD. Ma również kilka ulepszonych wersji, które są używane głównie do eksperymentów.
Białko to ma długości fal fluorescencji typu emisji i typu wzbudzenia. Szczyt emisji to zakres, w którym promień jest emitowany, a szczyt wzbudzenia to moment, w którym fotony zostają wzbudzone i zaczynają emitować światło. Szczyt wzbudzenia to 395 nm, a szczyt emisji to 515 nm.
GFP ma duże zastosowanie w badaniach komórek i molekularnych. Białko to jest wykorzystywane jako gen reporterowy przez naukowców w komórkach i cząsteczkach. Gen reporterowy to rodzaj genu, który jest dołączony do innego genu, który jest sekwencyjnie używany do eksperymentu i jest łatwo identyfikowany w odniesieniu do genu głównego. Jest on używany jako gen reporterowy ze względu na jego cechy bioluminescencji.
Białko to ma również wiele innych zalet. Ten gen jest dziedziczny i nie reaguje biologicznie z innymi genami. Tak więc dla badań ten gen jest najbardziej preferowany.
Co to jest YFP?
Pełna forma YFP to żółte białko fluorescencyjne. Jest to wyciszona wersja zielonego białka fluorescencyjnego znalezionego w Aequorea Victoria. Białko to emituje żółtą fluorescencję po wystawieniu na niebieskie promienie UV. To ma trzy ulepszone wersje. Są to Ypet, Cytryn i Wenus. Białko to jest również wykorzystywane do eksperymentów w mikrobiologii.
Żółte białko fluorescencyjne powstaje po czterech mutacjach dzikiej odmiany zielonego białka fluorescencyjnego znalezionego w meduzie głębinowej znanej jako Aequorea Victoria. Główne i najważniejsze zmiany mutacji to zastąpienie treoniny inną substancją chemiczną zwaną tyrozyną w pozycji 203. Ta zmiana dała początek wariantowi YFP. Szczyt wzbudzenia YFP wynosi 515 nm, a szczyt emisji to 527 nm. Oba piki są wyższe w stosunku do macierzystego GFP.
Ulepszone wersje YFP, takie jak Ypet, Citrine i Venus, mają więcej zalet niż ich białko macierzyste. Chodzi o to, że te ulepszone warianty mają szybsze dojrzewanie, zwiększoną luminescencję i zmniejszoną wrażliwość na chlorki w stosunku do macierzystego YFP. YFP jest również stosowany w dziedzinie biologii komórkowej i molekularnej. YFP jest używany głównie jako akceptory dla genetycznie zakodowanych genów czujników. Wariant Wenus ma zmianę w nowej sekwencji aminokwasowej.
Główne różnice między GFP a YFP
Wniosek
Białka te znajdują się głównie u zwierząt wodnych żyjących głęboko pod oceanami. Są one bardzo ważne dla ich przetrwania. GFP i YFP to tylko przykłady substancji chemicznych znalezionych w meduzie o nazwie Aequorea Victoria. Istnieje nieskończona liczba substancji chemicznych tego typu znajdujących się w różnych organizmach, zgodnie z ich potrzebą przetrwania.
Obecnie geny zawarte w ich białkach są wykorzystywane do badań i prowadzą do narodzin wielu nowych genów z połączenia permutacyjnego z innymi genami. Niektóre z nich mają różne zalety, które prowadzą do ich zastosowania w wymaganych obszarach.
