Sekwencje nukleotydowe obecne w genie są dwojakiego rodzaju: eksony i introny. Odpowiadają za syntezę białek w genie. Czasami regiony niekodujące przerywają regiony kodujące. W tym artykule zrozumiemy kluczowe terminy eksony, introny oraz różnicę między egzonami a intronami.
Egzony kontra introny
Główna różnica między eksonami a intronami polega na tym, że egzony wymagają informacji lub kodonów do syntezy białek i są sekwencjami DNA kodującymi białko, podczas gdy introny to sekwencje DNA, które nie kodują i są oddzielane podczas dojrzewania RNA w procesie łączenia RNA.
Egzony kodują różne typy białek przez różne sekwencje, które są tworzone przez różne konfiguracje w procesie łączenia egzonów. Jest to część genu, który koduje jedną lub więcej części wytworzonego dojrzałego RNA po usunięciu intronów w procesie składania RNA. Sekwencja DNA obecna w genie i odpowiadająca jej sekwencja obecna w transkryptach RNA opisuje termin ekson.
Introny to sekwencje nukleotydowe, które są usuwane w procesie składania RNA, gdy końcowy produkt dojrzewania RNA. Region wewnątrzgenowy w genie jest dobrze opisany jako intron. Introny mają zdolność przekształcania się w nowe geny w procesie ewolucyjnym niekodujących krótkich regionów, które przekształcają się w prawdziwe, funkcjonalne geny.
Tabela porównawcza między egzonami i intronami
| Parametry porównania | Egzony | Introny |
| Typ sekwencji | Egzony kodują określone białka i są sekwencjami kodującymi białka. | Introny nie kodują i są sekwencjami niekodującymi. |
| Znaleziono w | Egzony znajdują się zarówno w organizmach lub genomach prokariotycznych, jak i eukariotycznych. | Introny znajdują się tylko w organizmach jednokomórkowych lub organizmach eukariotycznych. |
| Obecny w | Dojrzałe RNA, transkrypty mRNA, DNA. | Transkrypty mRNA, DNA, ale nie w dojrzałych mRNA. |
| Synteza białek | Egzony syntetyzują i biorą udział w syntezie białek. | Introny nie syntetyzują białek. |
| Ilość | Egzony są dostępne w genomie w mniejszej ilości. | Introny są dostępne w większych ilościach. |
| Skład genomu człowieka | Genom ludzki stanowi 1% eksonów. | Genom ludzki stanowi 24% intronów. |
Czym są egzony?
Sekwencje DNA, które kodują białko, nazywane są eksonami. Wymagają jednak pewnych informacji lub kodonów, które są niezbędne do syntezy białek. Region, którego ekspresja ks w genomie jest określany jako ekson. W organizmach eukariotycznych kodujące egzony są oddzielone intronami. Egzosom to całkowity zestaw egzonów obecnych w genomie organizmu.
Usunięcie intronów obecnych pomiędzy eksonami prowadzi do kodowania informacyjnego RNA lub mRNA podczas splicingu RNA. Po procesie transkrypcji w powstałym RNA pojawiły się zarówno introny, jak i eksony. Podczas splicingu RNA introny są usuwane, tworząc dojrzałe informacyjne RNA. Ten dojrzały informacyjny RNA, który podlega transkrypcji, zawiera nieulegające translacji regiony wraz z eksonami. W całej sekwencji egzony tworzą niewielką część.
Egzony nie ograniczają się do kilku organizmów. Są obecne w organizmach, takich jak wirusy kręgowców szczękowych. Jeden procent całego ludzkiego genomu składa się z eksonów i międzygenowego DNA. Introny zajmują resztę. Egzonizacja to proces, w którym introny są czasami przekształcane w egzony. Egzony mają duże znaczenie w procesie syntezy białek. Egzony niosą kodony i kodują różne cząsteczki białek.
Egzony odpowiadają za kodowanie białek, a zwłaszcza sekwencję aminokwasów. Zachowanie egzonów i sekwencji jest wysokie. Ponieważ egzony i ich kolejność w czasie nie zmieniają się. Egzony są nadmiernie obecne w informacyjnym RNA.
Czym są introny?
Kiedy produkt RNA dojrzewa w genie, niekodujące sekwencje DNA są rozdzielane przez splicing RNA. Są to tak zwane introny. Region wewnątrzgenowy obecny w genie reprezentuje Intron. Introny są odpowiedzialne za pokazanie, że w genie istnieją transkrypty istniejących sekwencji DNA z odpowiadającą im sekwencją RNA.
Introny zazwyczaj znajdują się w organizmach składających się z wielu komórek, czyli organizmach eukariotycznych. Znajdują się one również w różnych wirusach i genach. Transferowy RNA, rybosomalny RNA, generuje białka i zawiera w nich introny. Organizmy prokariotyczne lub organizmy jednokomórkowe pozbawione intronów.
Jednak u eukariontów introny znajdują się na ogół w obszarze pośrednim między dwoma egzonami. Introny przechodzą specyficznie proces splicingu, ponieważ nie są zdolne do bezpośredniego kodowania białek. Jeszcze zanim mRNA wytworzy białka, introny te są usuwane. Ochrona intronów to bardzo trudne zadanie. Dlatego ich usunięcie jest konieczne, aby zapobiec nieprawidłowemu tworzeniu się białek.
Introny mogą się różnić w zależności od analizy ich sekwencji, genów i biochemii metod splicingu RNA. Istnienie, przetrwanie i utrzymanie intronów wymaga dużej ilości energii. Ze względu na duże zużycie energii zaczynają obciążać niektóre komórki. Potrzebują energii, aby naśladować i wycinać we właściwej pozycji dokładnie za pomocą skomplikowanych technik, takich jak technika spliceosomalna.
Główne różnice między egzonami a intronami
Wniosek
Obecność zarówno sekwencji kodujących, jak i niekodujących w genie ma ogromne znaczenie. Egzony i introny współpracują ze sobą i pomagają w syntezie ważnych białek i informacji w genie. Egzony to regiony kodujące, podczas gdy introny to regiony niekodujące obecne w genie. Chociaż introny są ważne, ponieważ pomagają w regulacji i ekspresji genów, eksony są ważne dla kodowania białek.
