Wszyscy znamy terminy DNA (kwas dezoksyrybonukleotydowy) i RNA (kwas rybonukleotydowy). Oba razem przenoszą istotne informacje genetyczne dla ruchu i funkcji komórek w naszym ciele. Trudno sobie wyobrazić bez nich wykonywanie zwykłych czynności.
Te dwie mikroskopijne cząsteczki, w szczególności DNA i RNA, wyglądają podobnie, a nawet działają całkiem podobnie. Ale jeśli chodzi o skład, mają pewne różnice. Oba z nich składają się głównie z formy nukleotydu, a mianowicie deoksyrybonukleotydu i rybonukleotydu.
Deoksyrybonukleotyd kontra rybonukleotyd
Główną różnicą między dezoksyrybonukleotydem a rybonukleotydem jest to, że cukrowym składnikiem dezoksyrybonukleotydu jest deoksyryboza, podczas gdy cukrowym związkiem rybonukleotydu jest ryboza. W węglu 2' dezoksyrybonukleotyd ma atom H, podczas gdy rybonukleotyd ma atom OH. Jeśli chodzi o zasady azotowe, deoksyrybonukleotyd składa się z tyminy, guaniny, cytozyny i adeniny. Z drugiej strony rybonukleotyd składa się z uracylu, guaniny, cytozyny i adeniny.
Deoksyrybonukleotyd jest prekursorem cząsteczki DNA. W komórce dezoksyryboza występuje w postaci nukleotydu, który składa się z cukrów dezoksyrybozy. Tymina, guanina, adenina i cytozyna to cztery z zasad azotowych występujących w DNA. W komórce DNA występuje jako rodzaj kwasu nukleinowego pełniącego rolę cząsteczki dziedzicznej.
Rybonukleotyd jest prekursorem cząsteczki RNA. W komórce rybonukleotyd jest strukturą nukleotydu, która składa się z cukrów rybozy. Uracyl, guanina, adenina i cytozyna to kilka z zasad azotowych występujących w RNA. W komórce RNA występuje jako forma kwasu nukleinowego z udziałem w syntezie białek.
Tabela porównawcza między dezoksyrybonukleotydem a rybonukleotydem
| Parametry porównania | Deoksyrybonukleotyd | Rybonukleotyd |
|---|---|---|
| Interpretacja | Nukleotyd jest składnikiem DNA i zawiera dezoksyrybozę. | Nukleotyd jest składnikiem RNA i zawiera rybozę. |
| Podstawowa jednostka | DNA | RNA |
| Składnik cukru pentozowego | Deoksyryboza | Ryboza |
| Łączenie | Nie pozwalaj | Pozwalać na |
| Cząsteczka przy węglu „2” | atom H | atom OH |
Co to jest dezoksyrybonukleotyd?
Deoksyrybonukleotyd to głównie nukleotyd składający się z dezoksyrybozy. Są monomeryczną jednostką DNA (kwasu dezoksyrybonukleinowego), która jest informacyjnym biopolimerem. Każdy dezoksyrybonukleotyd składa się z trzech części: zasady azotowej, jednej grupy fosforylowej i monosacharydu (cukru dezoksyrybozy).
Zasady azotowe to zarówno pirymidyny, jak i puryny, heterocykle, których struktury wspierają interakcje polegające na parowaniu zasad, które umożliwiają przenoszenie informacji za pomocą kwasów nukleinowych. Baza jest połączona z węglem 1’ dezoksyrybozy. W analogu rybozy atom wodoru zastępuje mi grupę hydroksylową węgla 2’. Grupa fosforylowa po prostu przyłącza się do monomeru dezoksyrybozy.
Powszechnymi formami nukleozasady lub zasady azotowej są guanina, tymina, cytozyna i adenina. Deoksyrybonukleotyd można oznaczyć na podstawie liczby fosforanów, które tworzą związek to trifosforan (trzy grupy fosforanowe), difosforan (dwie grupy fosforanowe) lub monofosforan (jedna grupa fosforanowa). Dlatego powszechny dezoksyrybonukleotyd obejmuje dAMP, dATP, dADP, dGMP, dGDP i wiele innych.
Deoksyrybonukleotyd pochodzi głównie z rybonukleotydów. Nie ma dowodów na homolog dezoksyrybozy PP-rybozy-P. Deoksyrybonukleotydy mogą być dostępne z rozkładu materiałów endogennych ze składników dezoksyrybonukleotydowych lub składników diety. Istnieją możliwości enzymatyczne dla katabolizmu dezoksyrybonukleotydów i ich konwersji do dezoksyrybozy.
Co to jest rybonukleotyd?
Rybonukleotyd jest również formą nukleotydu, w której ryboza jest składnikiem cukru. Nukleotyd jest uważany za podstawowy element budulcowy kwasów nukleinowych (DNA i RNA). Powszechnymi zasadami nukleozasady lub składnika zasady azotowej są uracyl, guanina, adenina i cytozyna. Związek bez grupy fosforanowej jest określany jako nukleozyd, na przykład nukleozasada + cukier pentozowy.
W przypadku RNA rybonukleotyd służy jako podstawowy element budulcowy. Kiedy enzym reduktaza rybonukleotydowa redukuje rybonukleotydy, może również odnosić się do prekursorów deoksyrybonukleotydów. Rybonukleotyd odgrywa również istotną rolę w regulacji komórkowej, a także w sygnalizacji komórkowej (np. AMP lub monofosforan adenozyny).
W organizmach rybonukleotyd może być syntetyzowany z mniejszych cząsteczek drogą de novo lub za pomocą szlaku ratunkowego może być poddany recyklingowi. Zarówno pirymidyny, jak i puryny są syntetyzowane ze składników pochodzących z prekursorów dwutlenku węgla, aminokwasów, amoniaku i fosforanów rybozy-5.
Aby utworzyć nici RNA, rybonukleotyd łączy się ze sobą wiązaniami fosfodiestrowymi. Jedna nukleotydowa grupa 5'-fosforanowa jest połączona z następną nukleotydową grupą 3'-hydroksylową, która tworzy szkielet naprzemiennych reszt pentozowych i fosforanowych. Każdy koniec polinukleotydu nie ma wiązania fosfodiestrowego.
Główne różnice Deoksyrybonukleotyd i rybonukleotyd
Wniosek
Można stwierdzić, że zarówno deoksyrybonukleotyd, jak i rybonukleotyd odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu organizmu, co czyni je niezbędnymi do przeżycia. Oba są cząsteczkami prekursorowymi kwasów nukleinowych. Deoksyrybonukleotyd i rybonukleotyd składają się z grupy fosforanowej, zasady azotowej i cukru pentozowego. Oba nukleotydy zawierają trzy wspólne zasady azotowe, takie jak cytozyna, guanina i adenina.
Deoksyrybonukleotyd zawiera dezoksyrybozę jako składnik cukrowy, podczas gdy rybonukleotyd ma rybozę jako składnik cukrowy. Podstawową jednostką dezoksyrybonukleotydu jest DNA, podczas gdy RNA jest podstawową jednostką rybonukleotydu. Splicing nie pozwala na deoksyrybonukleotyd, podczas gdy pozwala na rybonukleotyd. Oba mają prawie podobną zasadę azotową, ale nieco inną jest to, że deoksyrybonukleotyd składa się z tyminy, a rybonukleotyd zawiera uracyl.
