Martwy ciąg od dawna znany jest ludzkości jako król ćwiczeń. Martwy ciąg dzieli się głównie na dwa typy – konwencjonalny martwy ciąg i rumuński martwy ciąg. Były one powszechnie praktykowane odpowiednio w dzień pleców i dzień nóg. Te dwie odmiany są skierowane do różnych grup mięśni ze względu na ich zakres ruchu.
Martwy ciąg kontra rumuński martwy ciąg
Główną różnicą między nimi jest to, że martwy ciąg koncentruje się na plecach i jest wykonywany przez sportowców w dniu ich pleców, podczas gdy rumuński martwy ciąg koncentruje się na pośladkach i ścięgnach podkolanowych, dzięki czemu można go zobaczyć podczas wykonywania przez sportowców ich nóg.
Martwy ciąg jest również popularny jako konwencjonalny martwy ciąg lub tradycyjny martwy ciąg. Jest to jedno z nielicznych ćwiczeń, które angażuje prawie każdą część ciała w ogóle. Martwy ciąg konwekcyjny zaczyna się od koncentrycznego zakresu ruchu, tj. do góry. Ukierunkowane na więcej niż jedną grupę mięśni, to złożone ćwiczenie jest używane przez sportowców do pracy na plecach.
Podczas gdy rumuński martwy ciąg i martwy ciąg na sztywnych nogach to prawie te same ćwiczenia. Rumuński martwy ciąg zaczyna się od ekscentrycznego zakresu ruchu, czyli ruchu w dół. Rumuński martwy ciąg jest wykonywany przez sportowców w dni nóg, ponieważ działa najlepiej na ścięgna podkolanowe i pośladki. To ćwiczenie było znacząco uważane przez wielu sportowców za wzmocnienie ich ścięgien podkolanowych.
Tabela porównawcza martwego ciągu i martwego ciągu rumuńskiego
| Parametry porównania | Martwy ciąg | Martwy ciąg rumuński |
| Grupa mięśni | Ta forma martwego ciągu koncentruje się na ścięgnach podkolanowych i pośladkach. | Ta forma martwego ciągu koncentruje się na bicepsach, pułapkach, najszerszych grzbietach, rdzeniu, pośladkach i czworogłowych. |
| Zakres ruchu | To ćwiczenie kładzie większy nacisk na koncentryczny zakres ruchu, czyli ruch drążka w górę | To ćwiczenie kładzie większy nacisk na ruch ekscentryczny, czyli ruch drążka w dół |
| Szanse na kontuzję | Podczas ciężkiego wykonywania konwencjonalny martwy ciąg jest bardziej ryzykownym ćwiczeniem w porównaniu z rumuńskim martwym ciągiem, ponieważ jest to jedno z najlepszych ćwiczeń, które pozwalają przekroczyć granice ciała | Ćwiczenie to, wykonywane z odpowiednią formą i lżejszymi ciężarami, może być bezpieczniejsze niż konwencjonalny martwy ciąg |
| Wariacje | Lepiej jest wykonywać konwencjonalny martwy ciąg ze sztangą, ponieważ jest to ćwiczenie złożone angażujące wiele mięśni. | Można go wykonywać ze sztangą, hantlami, piłką Bosu, traperem itp. |
| Dodatkowe wyposażenie | Na zawodach konwencjonalne martwe ciągi wykonywane są w specjalnym kombinezonie, który utrzymuje ciało napięte i zapewnia dodatkową siłę | Ta forma martwego ciągu nie wymaga dodatkowego sprzętu i może być wykonywana normalnie, pod warunkiem prawidłowej postawy |
Co to jest martwy ciąg?
Konwencjonalny martwy ciąg jest jednym z podstawowych ćwiczeń wykonywanych na siłowni. To oldschoolowe ćwiczenie, które również w tej epoce wykonuje się z takim samym entuzjazmem. Konwencjonalny martwy ciąg jest również wykonywany przez sportowców, którzy pracują nad swoją siłą, ponieważ tutaj można podnieść cięższy niż martwy ciąg rumuński.
Historia martwego ciągu sięga 1700 roku, kiedy brytyjski siłacz, Thomas Topham, słynął z dziwnych wyczynów siłowych w wyciągach z uprzężą. Niemiecki pionier siły, Hermann Goerner, zyskał wiele rozgłosu, walcząc ze słoniem w martwym ciągu 793 funtów, a jednoręczny martwy ciąg 727 funtów pomógł mu zdobyć wiele rozgłosów.
Mechanizm można podzielić na trzy części, a mianowicie konfigurację, napęd początkowy, a następnie blokadę. Konfiguracja obejmuje ładowanie mięśni, takich jak gluteus maximus, biceps femoris, semitendinosus itp., ekscentrycznie, podczas gdy mięśnie odcinka lędźwiowego kurczą się izometrycznie, aby ustabilizować kręgosłup.
Napęd obejmuje pchanie pięt i utrzymywanie wciśniętej łopatki i długiego napiętego pleców, aby uniknąć kontuzji. Potem przychodzi ostateczna blokada. Aby zaangażować mięśnie kręgosłupa lędźwiowego i brzucha wraz z pośladkami, należy być całkowicie wyprostowanym, z neutralnym kręgosłupem i mocnym wyprostem bioder.
Co to jest rumuński martwy ciąg?
Jeśli sportowiec ma ból pleców i nadal chce wykonać martwy ciąg, rumuński martwy ciąg jest właściwą opcją. Jest to jedno z tych ćwiczeń, które nie uszkadzają dolnej części pleców i skupiają się bardziej na pośladkach i ścięgnach podkolanowych. Aktywuje zginacze bioder i zwiększa ruchomość bioder.
Jak sama nazwa wskazuje, tę formę martwego ciągu wymyślił, a raczej spopularyzował rumuński sztangista Nicu Vlad, medalista olimpijski. To dowodzi, że rumuński martwy ciąg to nie tylko ćwiczenie, które może wykonywać tylko niektórzy entuzjaści fitnessu, ale także w każdej formie sportu, aby utrzymać siłę nóg.
Prawidłowym sposobem wykonania rumuńskiego martwego ciągu jest rozpoczęcie od drążka i uchwycenie go dłońmi w dół. Następnie podnieś sztangę jak najbliżej ciała, z nienaruszonymi biodrami i ścięgnami podkolanowymi.
W trakcie tego sportowiec może do pewnego stopnia zgiąć plecy, ale nogi powinny być proste. Na koniec sztanga jest podciągana przed udami jednym ruchem, aż kręgosłup znajdzie się pod kątem 90 stopni w stosunku do podłoża.
Główne różnice między martwym ciągiem a rumuńskim martwym ciągiem
Wniosek
Martwy ciąg konwencjonalny i martwy ciąg rumuński to jedne z najważniejszych ćwiczeń, na które należy zwrócić uwagę, aby wzmocnić siłę ciała i jednocześnie utrzymać dobrą postawę.
Ponieważ oba ćwiczenia mocno angażują kręgosłup, sportowcy powinni pamiętać o utrzymaniu prawidłowej postawy. Nawet jeśli chodzą z większymi ciężarami w pierwszym, nie powinno być dużo pracy dla kręgosłupa, dzięki czemu nie będą kontuzjowane. Zachowanie ostrożności jest niezbędne, aby uniknąć wypadków podczas ćwiczeń.
