Angielski ma słowa, które mylą ludzi, co do tego, którego użyć w jakim momencie. Dwa takie wyrażenia to „mówić” i „mówić”. Różnica między nimi polega na tym, że mowa jest używana, gdy ludzie rozmawiają z osobą, z którą łączą ich formalny związek. Natomiast rozmowa służy do rozmowy z ludźmi, których ludzie są nieco znajomi. Istnieje również kilka innych parametrów ich różnicowania, którymi są głównie różne okoliczności i sposób, w jaki wpływają na ich użytkowanie.
Mów a mów
Główna różnica między mową a mową polega na tym, że termin „mówić” odnosi się do sytuacji, gdy rozmawiamy z osobą, z którą dzielimy formalny związek. Natomiast słowo „rozmowa” odnosi się do rozmowy z osobą, którą znamy. Ponadto, ogólnie rzecz biorąc, możemy wypowiadać słowa lub zdania bez nikogo, kto by nas słuchał. Ale potrzebujemy kogoś, z kim możemy porozmawiać. Do akcji mówienia wymagane są dwie lub więcej osób.
Możemy rozmawiać z ludźmi, takimi jak wyższe władze, szefowie, koledzy i osoby, których nie znamy od dawna. Może być również z osobami, z którymi nie łączy nas więź przyjaźni. Wygłaszanie „przemówienia” oznacza zwracanie się do publiczności. W innej sytuacji mówienie oznacza po prostu mówienie rzeczy, chociaż nikogo nie ma w pobliżu. Odnosząc się do języków obcych do naszego języka, nazywamy to również mówieniem w tym języku.
Z drugiej strony rozmawiamy z naszymi bliskimi przyjaciółmi, znajomymi, krewnymi i osobami, z którymi łączy nas bardziej szczera i raczej przyjacielska relacja. Również rozmowa odbywa się między dwiema lub więcej osobami. Potrzebujemy kogoś, z kim możemy porozmawiać; nie można tego zrobić w pojedynkę. Ponadto podczas rozmowy w obcym języku słowo „rozmowa” w tym języku nie jest używane.
Tabela porównawcza między mową i mową
| Parametry porównania | Mówić | Rozmawiać |
| Formalność | To słowo jest używane głównie w odniesieniu do formalnych rozmów | To słowo jest używane w odniesieniu do nieformalnej rozmowy |
| Wymagane osoby | Mówienie nie zawsze wymaga drugiej osoby do słuchania | Rozmowa odbywa się zazwyczaj z dwiema lub więcej osobami |
| Użyte przyimki | „Z” to przyimek, który najczęściej występuje po słowie „mówić” podczas rozmowy z osobą | „To” jest częściej używane po słowie mówić. Podczas rozmowy z kimś |
| Pochodzenie | To słowo ma pochodzenie staroangielskie | To słowo ma niemieckie pochodzenie |
| Użyty na | Jest to używane podczas rozmów z szefami, kolegami i wyższymi władzami. | Używałem go podczas rozmów z rodziną, przyjaciółmi i bliskimi znajomymi. |
Co to jest Mowa?
Mówić to słowo, które odnosi się do aktu powiedzenia czegoś do wyższych autorytetów, takich jak nauczyciele, szefowie, koledzy, ludzie, których spotykamy w biznesie, a wreszcie ludzie, których nie znamy od dawna. Może być również z osobami, z którymi nie łączy nas więź przyjaźni. Jest to bardziej tradycyjna forma rozmowy niż rozmowa. Tutaj dyskusja jest ograniczona przede wszystkim, a nie osobista. Przykładem tego jest: „Czy mogę porozmawiać z nauczycielem historii? ‘
Wygłaszanie „przemówienia” oznacza zwracanie się do publiczności. W innej sytuacji mówienie oznacza po prostu mówienie rzeczy, chociaż nikogo nie ma w pobliżu. Odnosząc się do języków obcych do naszego języka, nazywamy to również mówieniem w tym języku. Na przykład, jeśli znamy hiszpański, język obcy, nazywa się to „mówieniem po hiszpańsku”. Ponadto po tym słowie najczęściej następuje przyimek „z”. To właśnie odróżnia je od mówienia.
Również mówienie, jako słowo, ma moc zmiany tonu rozmowy. Wywodzi się ze staroangielskiego słowa, które brzmiało „sprecan”, co oznaczało „mówić coś". W końcu to słowo ewoluowało i podczas nowej ery angielskiego stało się znane jako „mówić". Jego synonimy są elokwentne i werbalne. Jego antonimem jest cisza.
Co to jest rozmowa?
Rozmowa to słowo, które odnosi się do rozmowy z osobą. Również mowa jest używana w stosunkowo nieformalnym sensie. Odbywa się to z naszymi bliskimi przyjaciółmi, znajomymi, krewnymi i ludźmi, z którymi łączymy bardziej szczere i raczej przyjazne stosunki. Na przykład „rozmawiamy” z naszymi rodzicami. Rozmawiamy z przyjaciółmi. Ton rozmowy jest również w tym przypadku bardziej prywatny i bardziej przyjazny. Rozmawialiśmy też o potrzebie posiadania partnera. Nie możemy rozmawiać sami, ponieważ wymiana myśli odbywa się w rozmowie.
Wygłaszając „przemówienie”, ludzie nieformalnie zwracają się do grupy odbiorców. Ponadto odpowiadają na ich pytania i dostarczają im rozwiązania. Kiedy rozmawiamy w znajomym języku, mówimy „mówiąc w tym języku”. Na przykład Hindus może mówić w hindi. Zdanie następujące po rozmowie to „do”. Można jednak użyć również „z”. Chociaż wiele osób woli używać „do”.
W języku angielskim to słowo natychmiast zmienia ten sam ton rozmowy na lekki i nieformalny. Słowo to wywodzi się z niemieckich korzeni, w których używano słowa „opowiadać i opowiadać”. Ostatecznie w okresie średnioangielskim słowo to stało się „rozmowa”. Jego synonimami są gawędzić, gadać i bełkotać. Jego antonimem jest milczeć lub, ściślej, „zamknąć usta”.
Główne różnice między mową a mową
- Słowo mówić jest używane w odniesieniu do formalnej rozmowy. Jednocześnie rozmowa jest wykorzystywana jako nieformalna forma rozmowy.
- Mówić można samemu; niekoniecznie wymaga publiczności. Natomiast mówienie wymaga dwóch lub więcej osób.
- Po mowie następuje głównie przyimek z. Jednocześnie mowa jest przede wszystkim obserwowana przez przyimek do.
- Speak ma staroangielskie pochodzenie. Jednak „talk” ma podstawy niemieckie.
- Mowa jest używana podczas rozmów z szefami, kolegami i wyższymi władzami. Jednocześnie rozmowa jest używana podczas rozmów z rodziną, przyjaciółmi i bliskimi znajomymi.
Wniosek
Wraz z ewolucją języka każdego dnia pojawiają się nowe słowa. Staroangielskie słowa są zastępowane prostszymi słowami. Dwa z takich podstawowych słów są wypowiadane i mówią. Są bardzo często używane podczas naszych rozmów z innymi i podczas pisania. Większość ludzi często miesza te dwie rzeczy. Jednak ich różnica jest zauważalna.
Miejsce użytkowania, częstotliwość użytkowania i korzenie sprawiają, że te dwie rzeczy są bardzo różne. Jednak oba są równie istotnymi słowami. Czasami są używane zamiennie, a nawet mówi się, że są wzajemnymi synonimami. Ale w rzeczywistości są różne.
