Akustyka jest ważnym aspektem umiejętności czytania i pisania we wczesnym dzieciństwie i jednym z elementów nauki czytania i pisania. Chociaż świadomość fonemiczna może wydawać się tym samym i obie są kluczowe w nauce języka, istnieją między nimi znaczne różnice. Podczas wprowadzania słów młodych ludzi buduje się solidną podstawę dla złożonych umiejętności językowych, podkreślając zarówno akustykę, jak i świadomość fonemiczną.
Akustyka a świadomość fonemiczna
Różnica między foneką a świadomością fonemiczną polega na tym, że fonika koncentruje się na tym, jak dźwięki pojawiają się na piśmie, podczas gdy świadomość fonemiczna to zrozumienie, że każde słowo składa się z serii dźwięków. W rezultacie większość instrukcji fonetycznych jest napisana, podczas gdy większość sesji świadomości fonemicznej jest dostarczanych ustnie.
Parowanie dźwięków (fonemów) z pisanymi literami alfabetu jest znane jako akustyka. System kodowania fonicznego jest używany do tłumaczenia oryginalnego tekstu na dźwięki podczas czytania (dekodowania). Ten sam mechanizm kodowania fonicznego może być użyty do ukrycia dźwięków postrzeganych jako znaki w celu wygenerowania słów pisanych w pisowni.
Nasz potencjał do dzielenia słów na ich najniższe składowe dźwiękowe (poszczególne fonemy) i zmieniania tych dźwięków poprzez segmentację, mieszanie, zastępowanie, ponowne porządkowanie i usuwanie jest znany jako świadomość fonemiczna. Koncentruje się na tym, czego słuchamy i mówimy, a nie na tym, co czytamy.
Tabela porównawcza dźwięków i świadomości fonemicznej
| Parametry porównania | Akustyka | Świadomość fonemiczna |
| Definicja | Korelacje dźwiękowe i literowe są określane jako akustyka. Ma to związek z relacją między dźwiękami a pisanymi symbolami. | Świadomość fonologiczna obejmuje świadomość fonemiczną. |
| Funkcjonować | Naucza się zasady alfabetycznej – pisemna reprezentacja mowy jest nauczana. | Umiejętność rozszyfrowania języka mówionego. |
| Centrum | Koncentruje się na języku pisanym i druku. | Koncentruje się na umiejętnościach mówionych. |
| Nauka przez | Wzrokowe i słuchowe | Głównie słuchowe |
| Osoby mają do czynienia | dźwięki, wzorce pisowni i struktura fonologiczna podczas czytania i pisania listów. | manipulacja dźwiękami i zamiana dźwięków na słowa. |
Co to jest akustyka?
Akustyka to jeden z różnych sposobów nauczania, który można wykorzystać do nauczenia ucznia lub osoby uczącej się czytania po angielsku. Jest uważany za początek dobrego czytania, ponieważ polega na łączeniu pojedynczych liter lub grup liter alfabetu z odpowiadającym im dźwiękiem. Świetnym przykładem jest połączenie dźwięku „k” z literami „k”, „c”, a nawet „CK” a, gdy ta ostatnia pojawia się na tablicy. Uczniowie uczą się mieszać dźwięki liter, aby uzyskać ukrytą wymowę złożonych słów w fonice.
Uczniowie uczą się parowania liter lub liter, które odzwierciedlają 44 dźwięki lub fonemy w języku angielskim poprzez formalne szkolenie z foniki.
Uczniowie mogą łączyć lub modyfikować dźwięki, aby czytać i rozumieć słowa, gdy zrozumieją dźwięki, które tworzą postacie, które widzą w druku. Uczniowie słyszą całe słowo, dzielą je na dźwięki, a następnie korelują literę lub pary liter z dźwiękiem, jaki wydają podczas pisowni.
Według krytyków edukacji jawnej foniki język angielski jest zbyt niepewny, a uczniowie powinni nauczyć się „czytać” słowa za pomocą kontekstu lub sygnałów wizualnych, zamiast je wymawiać. Chociaż angielski nie zawsze jest przewidywalny, w rzeczywistości jest to język alfabetyczny z dużą przewidywalnością. 84 procent angielskich słów ma spójny wzorzec fonetyczny.
Co to jest świadomość fonemiczna?
Świadomość fonemiczna to rozpoznanie, że wypowiadane słowa składają się z oddzielnych dźwięków zwanych fonemami. Świadomość fonemiczna jest zarówno ustna, jak i słuchowa, z naciskiem na dźwięki słów. Świadomość fonemiczna jest często mylona z foniką; ale w przeciwieństwie do akustyki, świadomość fonemiczna nie wymaga użycia druku lub nazw literowych.
Trening świadomości fonemicznej uczy uczących się, że słowa, które postrzegają w języku mówionym, nie są kompletnymi jednostkami, ale raczej współartykułowanymi dźwiękami, które składają się na słowo. Kiedy uczniowie zrozumieją tę koncepcję, możemy ich oddzielić, mieszać, dzielić i zmieniać dźwięki. Te zdolności świadomości fonemicznej są wymagane, aby stać się sprawnym i płynnym czytelnikiem.
Mieszanie to podstawowa umiejętność świadomości fonemicznej, która bezpośrednio łączy się z dekodowaniem fonicznym lub wypowiadaniem słów. Kiedy się mieszamy, wydobywamy kawałki (dźwięki) i łączymy je, tworząc pełne słowo. Na przykład dźwięki /s/ /u/ /n/ razem tworzą słowo słońce.
Segmentacja to podstawowa funkcja świadomości fonemicznej. Podział na segmenty jest podobny do mieszania i jest ściśle związany z kodowaniem lub pisownią. Kiedy się rozdzielamy, bierzemy całe słowo i dzielimy je na sekcje. Gdy ktoś ma już informacje o literach i dźwiękach, może podzielić słowo „plan” na wszystkie fonemy, /p/ /l/ /a/ /n/ i przeliterować to słowo (foniczne).
Główne różnice między afonią a świadomością fonemiczną
Wniosek
Uczniowie będą mogli wykorzystać świadomość fonemiczną do wypowiadania nieznanych słów i wchłaniania ich, jeśli znają wystarczającą akustykę, aby zrozumieć dźwięki, które zawiera każde słowo. Segmentacja to na przykład dekodowanie dźwięków w C-A-T i wypowiadanie ich na głos. Rozpoznanie dźwięków jako „kot” zajmuje trochę czasu. Znajomość akustyki jest niezbędna do posiadania silnej świadomości fonemicznej, a świadomość fonemiczna jest ważnym krokiem w przekształcaniu tych informacji w umiejętności czytania.
Łatwo sobie przypomnieć różnicę między foneką a fonemią, ponieważ fonika jest wizualna, podobnie jak świadomość fonemiczna. Oba są skutecznymi instrumentami pomagającymi dzieciom w nauce znaków i dźwięków, które tworzy nasz alfabet oraz pisanych liter. Tworzenie dobrych wczesnych uczniów i komunikatorów, zarówno fonicznych, jak i świadomości fonemicznej.
