Komunikacja to akt przekazywania informacji, wiedzy lub wiadomości od jednej osoby, grupy osób lub miejsca do drugiej. Do komunikacji niezbędne jest zaangażowanie co najmniej dwóch stron, nadawcy i odbiorcy. Istnieją różne tryby komunikacji. Komunikacja ustna i twarzą w twarz to najważniejsze z nich.
Komunikacja ustna a komunikacja twarzą w twarz
Różnica między komunikacją ustną a komunikacją twarzą w twarz polega na tym, że ta pierwsza wymaga jedynie umiejętności słuchania i mówienia. Z drugiej strony komunikacja twarzą w twarz wymaga umiejętności widzenia lub oglądania oraz umiejętności słuchania i mówienia. Wraz z innymi różnicami te dwa rodzaje komunikacji mają również kilka podobieństw między nimi.
Komunikacja ustna to rodzaj komunikacji, w której dwie strony – nadawca i odbiorca – przesyłają lub wymieniają wiadomość za pomocą głosu. Jest to styl wypowiedzi, w którym używane są słowa mówione. Obejmuje przemówienia, radio, telefon, wideo i rozmowy twarzą w twarz.
Komunikacja twarzą w twarz to rodzaj komunikacji, w której dwie strony — nadawca i odbiorca — przesyłają lub wymieniają wiadomość za pomocą głosu, mimiki i gestów. Jest częścią komunikacji ustnej. Uważa się, że komunikacja twarzą w twarz jest bardziej pomocna w budowaniu relacji i połączeń.
Tabela porównawcza między komunikacją ustną a komunikacją twarzą w twarz
| Parametry porównania | Komunikacja werbalna | Komunikacja twarzą w twarz |
| Organy | Komunikacja odbywa się za pomocą głosu. Dla których tylko uszy i usta są istotnymi częściami ciała. | Komunikacja odbywa się za pomocą głosu i gestów. Dla których uszy, usta, oczy i dłonie są niezbędnymi częściami ciała. |
| Umiejętności | Komunikacja ustna wymaga umiejętności słyszenia, słuchania i mówienia. | Komunikacja twarzą w twarz obejmuje umiejętności słyszenia, słuchania, mówienia, widzenia i działania. Jest kilka wyjątków. |
| Ekwipunek | Aby nawiązać komunikację ustną, obie strony muszą znajdować się naprzeciwko siebie lub być połączone przez telefon, radio lub Internet. | Aby komunikować się twarzą w twarz, obie strony muszą znajdować się naprzeciwko siebie, fizycznie lub wirtualnie. |
| Obserwacja | Obserwacji można dokonać na podstawie tonu, głośności, wysokości tonu i czystości mówcy. | Obserwacji można dokonać na podstawie tonu, głośności, wysokości tonu, wyrazistości, mimiki i fizycznych ruchów mówcy. |
| Inwalidztwo | Komunikacja ustna jest wykorzystywana przez osoby z niepełnosprawnością wzroku. | Komunikacja twarzą w twarz jest pomocna dla osób z niepełnosprawnością mówienia lub słyszenia. |
Co to jest komunikacja ustna?
Komunikacja ustna, znana również jako komunikacja werbalna, to rodzaj komunikacji, w której przekazywanie informacji odbywa się za pomocą głosu. Niezbędne jest prowadzenie różnych rodzajów komunikacji, takich jak rozmowy telefoniczne, przemówienia, radio, komunikacja twarzą w twarz, komunikacja za pomocą internetu.
Komunikacja ustna wymaga umiejętności mówienia i słyszenia, dlatego w tym trybie komunikacji zaangażowane są tylko uszy i usta oraz oba narządy. Wymaga umiejętności słyszenia – odebrania (usłyszenia) dostarczonego komunikatu, umiejętności słuchania, aby zrozumieć (zwrócić uwagę) na przekazywane informacje oraz umiejętności mówienia, aby wskazać konkretne wskazówki.
Ten tryb komunikacji wymaga, aby obie strony miały telefon, radio, głośnik lub interakcję twarzą w twarz, fizycznie lub wirtualnie. W przypadku komunikacji ustnej różne obserwacje można poczynić na podstawie następujących czynników:
1. Ton- pewność siebie, siła, głębia
2. Tom- wysoki, średni lub niski
3. Poziom– wysoki, niski lub średni i wyrazistość głośnika.
Są ludzie, którzy nie widzą lub nie potrafią pisać, dla których prowadzenie bezpośredniej lub pisemnej komunikacji jest nieprawdopodobne. Tacy ludzie wybierają komunikację ustną jako swój podstawowy sposób komunikacji.
Czym jest komunikacja twarzą w twarz?
Komunikacja twarzą w twarz to rodzaj komunikacji, w której przekazywanie informacji odbywa się za pomocą głosu, mimiki i ruchów fizycznych. Jest częścią komunikacji ustnej lub werbalnej. Komunikacja twarzą w twarz wymaga umiejętności mówienia, słyszenia, widzenia, działania, aw niektórych przypadkach poruszania się. Dlatego w ten sposób komunikacji zaangażowanych jest kilka narządów, takich jak uszy, usta, oczy, twarz, ręce i nogi. Wraz z umiejętnościami słyszenia, słuchania i mówienia wymaga obserwacji – obserwacji i umiejętności działania – wykonywania gestów.
Ten tryb komunikacji wymaga, aby obie strony były twarzą w twarz fizycznie lub wirtualnie, tj. przez Internet, podczas połączeń wideo. W przypadku komunikacji Twarzą w Twarz, obserwacje można wyciągnąć na podstawie tonu, głośności, wysokości i wyrazistości rozmówcy oraz jego mimiki – radości, smutku, nerwowości, zestresowania, złości lub napięcia. Poza tym ruchy fizyczne, takie jak ruchy rąk i nóg, zabawy palcami i włosami lub stukanie stopami.
Niektórzy nie potrafią mówić lub słyszeć, dla których komunikacja ustna nie jest możliwa. Tacy ludzie wybierają komunikację twarzą w twarz, używając języka migowego jako podstawowego sposobu komunikacji.
Główne różnice między komunikacją ustną a komunikacją twarzą w twarz
Wniosek
Komunikacja twarzą w twarz jest częścią komunikacji ustnej lub werbalnej, więc istnieje między nimi wiele podobieństw. Mówi się, że komunikacja twarzą w twarz ma większy wpływ na wyciąganie wniosków lub budowanie relacji. Oba rodzaje komunikacji mogą mieć wpływ dzięki poprawnym słowom, znajomości tematu i jasnej wizji tego, co należy przekazać lub przekazać.
Należy zawsze być ostrożnym podczas komunikowania się z inną osobą lub grupą osób. Ponieważ „Słowa raz wypowiedziane można żałować, a nie przypominać; przebaczone, ale nie zapomniane”.
