Kiedy ktoś jest zupełnie nowy w programowaniu, zrozumienie paradygmatów programowania nie jest tak ważne. Ale jeśli chodzi o tworzenie złożonego oprogramowania i programów, ważne jest, aby zrozumieć paradygmat programowania w celu najlepszego wyboru projektu.
Paradygmat programowania to sposób uporządkowania elementów i struktury programu komputerowego. Struktury programistyczne dzielą się głównie na programowanie obiektowe i proceduralne. Oba mają różne podejścia do pracy i są stosowane w kilku zastosowaniach.
Programowanie obiektowe a programowanie proceduralne
Główna różnica między programowaniem obiektowym a proceduralnym polega na tym, że programy są podzielone na obiekty w programowaniu obiektowym. Z drugiej strony programowanie proceduralne dzieli program na funkcje. Programowanie obiektowe jest podejściem oddolnym, podczas gdy programowanie proceduralne jest podejściem odgórnym. Ukrywanie danych jest dostępne w programowaniu obiektowym, dlatego jest bezpieczniejsze w porównaniu z programowaniem proceduralnym.
Akronim dla programowania obiektowego to OOP. To programowanie jest określane jako koncepcja modelu programowania opartego na obiektach. Jego program jest mniej złożony ze względu na modułowość. W tym przypadku koncepcja obiektów służy do projektowania programów komputerowych, które wchodzą w interakcję ze światem rzeczywistym.
Skrót dla programowania proceduralnego to POP. Nazywa się to pojęciem wywoływania modelu programowania opartego na procedurach. Model ten wywodzi się głównie z programowania strukturalnego. Procedury składają się po prostu z serii kroków obliczeniowych, które mają zostać wykonane. Jest również określany jako procedury, funkcje lub podprogramy.
Tabela porównawcza między programowaniem obiektowym a programowaniem proceduralnym
| Parametry porównania | Programowanie obiektowe | Programowanie proceduralne |
|---|---|---|
| Zbliżać się | Podejście oddolne | Podejście odgórne |
| Podzielone na | Obiekty | Funkcje |
| Bezpieczne | Jeszcze | Mniej |
| Specyfikator dostępu | tak | Nie |
| Przykłady | C++ i JAVA | BASIC i FORTRAN |
Co to jest programowanie obiektowe?
Programowanie obiektowe lub programowanie obiektowe to model programowania komputerowego do organizowania projektowania oprogramowania wokół obiektów lub danych, a nie logiki i funkcji. Obiekt można opisać jako pole danych o unikalnym zachowaniu i atrybutach. Koncentruje się głównie na obiektach, którymi manipulują programiści, a nie na logice.
Podejście programistyczne jest preferowane w przypadku programów, które są złożone, duże i aktywnie utrzymywane lub aktualizowane. Dotyczy to głównie programów do projektowania i produkcji oraz aplikacji mobilnych. Na przykład programowanie obiektowe jest wykorzystywane do oprogramowania do symulacji systemu produkcyjnego.
Organizacja programu zorientowanego obiektowo sprawia również, że metoda jest korzystna dla wspólnego rozwoju, w którym projekty są w dużej mierze podzielone na grupy. Skalowalność, wydajność i użyteczność to dodatkowe zalety programowania obiektowego. W tego rodzaju programowaniu obiekty mogą komunikować się ze sobą oraz poruszać się między sobą za pomocą funkcji składowych.
W programowaniu obiektowym pierwszym krokiem jest zebranie wszystkich obiektów do manipulacji przez programistę i zidentyfikowanie reakcji między nimi, co jest ćwiczeniem zwanym modelowaniem danych. Bloki konstrukcyjne lub struktura programowania obiektowego składają się głównie z metod, klas, atrybutów i obiektów.
Co to jest programowanie proceduralne?
Dla programisty programowanie proceduralne może być pierwszym paradygmatem programowania, którego należy się nauczyć. Kod proceduralny bezpośrednio instruuje urządzenie w logicznych krokach, aby zakończyć zadanie. Programowanie proceduralne zazwyczaj polega na pisaniu listy instrukcji dla komputera, aby krok po kroku powiedzieć, co zrobić, aby zakończyć zadanie. Większość funkcji do współdzielenia wykorzystuje dane globalne, do których można uzyskać swobodny dostęp w systemie od funkcji do funkcji.
W oparciu o koncepcję wywołania procedury, paradygmat dzieli program na procedury i są również znane jako funkcje lub procedury, które po prostu zawierają serię kroków do wykonania. Programowanie proceduralne wykorzystuje podejście liniowe odgórne i traktuje procedury i dane jako dwie różne jednostki. Komunikacja odbywa się poprzez zwrot i wartość parametru w programowaniu proceduralnym.
Pierwsze proceduralne języki programowania, w tym ALGOL, PL/I, COBOL, BASIC i Fortran, które pojawiły się około 1957-1964. W latach 1970-1972 publikowane były C i Pascal. Programowanie proceduralne składa się z kilku kluczowych funkcji, takich jak zmienna lokalna, modułowość, zmienna globalna, przekazywanie parametrów i predefiniowana funkcja.
W przypadku programowania proceduralnego procesory komputerowe na ogół zapewniają obsługę sprzętu poprzez rejestr stosu, wywołując instrukcje procedur i powracając z nich. W przypadku innych rodzajów programowania możliwa jest obsługa sprzętowa, ale nie ma próby, która zakończyła się sukcesem komercyjnym.
Główne różnice między programowaniem obiektowym a programowaniem proceduralnym
Wniosek
Można stwierdzić, że wśród typów paradygmatów programowania dwa z nich to programowanie obiektowe i proceduralne. Paradygmat programowania to sposób ułożenia elementów i struktury programu komputerowego. Programowanie obiektowe i programowanie proceduralne mają różne podejścia do pracy i stosowane aplikacje.
Programowanie obiektowe dzieli program na mniejsze programy, które są nazywane obiektami, podczas gdy programowanie proceduralne dzieli program na mniejsze i jest znane jako funkcja. W programowaniu obiektowym dane nie są przesyłane między sobą. Z drugiej strony, w programowaniu proceduralnym te same dane mogą być przekazywane z jednej funkcji do drugiej. Dlatego programista musi wybrać odpowiednie paradygmaty programowania dla określonego projektu.
