W świecie leków istnieje kilka stanowisk i oznaczeń, nad którymi pracują ludzie. Niektórzy są ekspertami. Z drugiej strony niektórzy są początkującymi. Bez względu na stanowisko, głównym mottem osób pracujących w medycynie jest diagnozowanie, zapobieganie i leczenie pacjenta cierpiącego na określone zaburzenie lub chorobę. Dwa z tych stanowisk lub tytułów lub stopni pracy to 1. MD (lekarz medycyny) 2. NP (pielęgniarka).
NP vs MD
Różnica między MD (Doktorem medycyny) a NP (Pielęgniarka) to tablica, na której są licencjonowani. Lekarz medycyny (lekarz medycyny) uzyskuje licencję od Komisji Lekarskiej. Wręcz przeciwnie, NP (pielęgniarka praktykująca) otrzymuje licencję od Rady Pielęgniarskiej.
NP lub Nurse Practitioner to forma praktyka średniego szczebla. Pielęgniarki przechodzą szkolenie z takich tematów, jak badanie potrzeb pacjentów, przeprowadzanie testów analitycznych, przepisywanie planu leczenia itp. Ich szkolenie obejmuje również podstawową profilaktykę chorób, promocję zdrowia w opiece zdrowotnej, ale nie angażuje się w ekspertyzę dotyczącą głębszych złożoności określonego stanu. Pielęgniarka może pracować samodzielnie lub pod nadzorem lekarza. Został on opracowany w połowie lat 60. ze względu na brak lekarzy.
Doktor medycyny lub MD to rodzaj stopnia medycznego. Różne kraje proponują różne interpretacje dotyczące tego stopnia. Na przykład w USA stopień ten oznacza stopień ukończenia studiów zawodowych. Z drugiej strony w Zjednoczonym Królestwie ten stopień jest doktoratem naukowym lub stosowanym stopniem klinicznym. Wiadomo, że pierwszy stopień w dziedzinie medycyny został przyznany około 1000 roku przez Schola Medica Salernitana. Jednak stopień ten został prawnie usankcjonowany w 1173 r. przez Rogera II z Sycylii. Wskazał, że tylko lekarze posiadający stopień naukowy mogą wykonywać czynności lekarza.
Tabela porównawcza między NP i MD
| Parametry porównania | NP | MD |
| Pełna forma | Pielęgniarka stażystka | Doktor medycyny |
| Licencjonowane przez | Rada Pielęgniarek | Rada Lekarzy |
| Wymagane wykształcenie | Magister pielęgniarstwa | Stopień MBB |
| Po raz pierwszy założony/przyznany w | 1965 | 1000 |
| Zainicjowany przez | Loretta Ford i dr Henry Silver | Schola Medica Salernitana |
| Podtypy | Family Nurse Practitioner, Adult Gerontology Acute Care Nurse Practitioner, Adult Gerontology Primary Care Nurse Practitioner, Neonatal Nurse Practitioner, Pediatric Nurse Practitioner (podstawowa lub doraźna opieka), psychiatra psychiatryczna pielęgniarka, pielęgniarka zdrowia kobiet | Lekarz ogólny, pediatra, chirurg ogólny, kardiolog, dentysta, dermatolodzy, ginekolog, laryngolog, alergolog/immunolog, anestezjolog, chirurg okrężnicy lub odbytnicy, specjalista w zakresie intensywnej opieki medycznej, endokrynolog, specjalista medycyny ratunkowej, lekarz rodzinny, specjalista gastroenterolog, geriatria Hematolog, Specjalista Hospicjum i Medycyny Paliatywnej, Specjalista Chorób Zakaźnych, Interniści, Genetyk Medyczny, Neurolog, Nefrolog, Położnik, Onkolog, Okulista, Patolog, Osteopata, Podiatra, Psychiatra, Specjalista Profilaktyki, Pulmonolog, Radiolog, Reumatolog, Urolog, Urolog Specjalista Medycyny Sportowej, Specjalista Medycyny Snu |
Co to jest NP?
NP lub Nurse Practitioner to forma praktyka średniego szczebla. Pierwszy program dotyczący tego stopnia został uruchomiony przez Lorettę Ford i dr Henry'ego Silvera w roku 1965. Aby wykonywać ten zawód, trzeba mieć tytuł magistra pielęgniarstwa. Badanie potrzeb pacjentów, przeprowadzanie badań analitycznych, ustalanie planu leczenia itp. to tematy, z których szkoli się pielęgniarki praktyków. Oprócz tego przechodzą szkolenie na takie tematy, jak podstawowa profilaktyka chorób, promocja zdrowia w opiece zdrowotnej, ale nie angażują się w ekspertyzę głębszych zawiłości konkretnego schorzenia.
Zakres praktyki w tej dziedzinie różni się w zależności od stanu i kraju. W niektórych stanach USA pielęgniarki mogą pracować samodzielnie. Z drugiej strony w niektórych miejscach muszą pracować pod nadzorem lekarza. Krajowy niedobór lekarzy w połowie lat 60. doprowadził do powstania koncepcji zaawansowanej praktyki pielęgniarskiej. Po tym, jak w 1965 roku dr Henry Silver i Loretta Ford stworzyli pierwszy formalny program certyfikacji absolwentów dla praktykujących pielęgniarki, amerykański sekretarz ds. zdrowia, edukacji i opieki społecznej Elliot Richardson zalecił rozwój praktyki pielęgniarskiej.
Rozpoczęcie programu pielęgniarskiego miało miejsce w różnym czasie w różnych krajach. W Kanadzie zainicjowanie programu pielęgniarskiego miało miejsce w latach 90. w Ontario. Pielęgniarki współpracowały z Lekarzami i Pediatrami oraz praktykowały na oddziale intensywnej terapii noworodków. System licencjonowania i certyfikacji zarządu w ramach programu różni się w zależności od kraju. Podobnie kryteria wyboru pracy w tej dziedzinie są również różne w różnych krajach.
Co to jest MD?
Doktor medycyny lub MD to rodzaj stopnia medycznego. Różne kraje opracowały różne konceptualizacje tego stopnia. Pierwszy stopień w tej kategorii został przyznany w roku 1000 przez Schola Medica Salernitana. Następnie został po raz pierwszy usankcjonowany w roku 1173 przez Rogera II z Sycylii, a następnie przez cesarza Federico II w roku 1231. Początkowe usankcjonowanie i nadanie zostało dokonane w Konstytucji Melfi. Odtąd lekarze będący dyplomantami tego stopnia mogli wykonywać jedynie czynności lekarskie.
W roku 1703 Uniwersytet Glasgow przyznał ten stopień pierwszemu odbiorcy Samuelowi Benionowi. Columbia, Penn, Harvard, Maryland i McGill to niektóre z wczesnych północnoamerykańskich szkół, które przyznały stopień doktora medycyny. Założycielami tych szkół byli chirurdzy i lekarze, którzy studiowali w Anglii i Szkocji. Fundamenty tych szkół są odpowiedzialne za wyjątkową ewolucję, która nasiliła się w dziedzinie medycyny.
Jak wspomniano wcześniej, różne kraje różnie interpretują stopień MD. W Argentynie pierwszy stopień dyplomu lekarza jest odpowiednikiem stopnia doktora medycyny w Ameryce Północnej. W Afganistanie nie jest wymagany wcześniejszy stopień naukowy medycyny, a studenci mogą kontynuować studia medyczne bezpośrednio po ukończeniu szkoły średniej. Australijskie szkoły medyczne wykazują ślady brytyjskiej tradycji w dziedzinie medycyny.
Studenci mogą prowadzić wyższe badania po ukończeniu studiów doktoranckich. W Kanadzie studenci muszą zdać egzamin wstępny po uzyskaniu tytułu licencjata, aby uzyskać tytuł doktora medycyny. Te różne systemy w różnych krajach pomagają zbudować silne zaplecze medyczne danego kraju.
Główne różnice między NP i MD
Wniosek
Oba stopnie/stanowiska mają jednakowe znaczenie w świecie medycyny, a osoby pracujące na obu stanowiskach są odpowiedzialne za solidny kręgosłup medyczny kraju. Żadna praca wykonywana przez osoby pracujące na tych stanowiskach nie jest mniej lub łatwiejsza od siebie.
Kamienie milowe w medycynie i postęp w dziedzinie medycyny są możliwe tylko dzięki wszystkim lekarzom i pielęgniarkom, którzy spalają olejek o północy, aby zapewnić pacjentowi zdrowie i bezpieczeństwo, a pośrednio zapewniając bezpieczeństwo pacjentowi, zapewniają bezpieczeństwo całego kraju.
