Metoda elektrycznego przesyłania informacji przy użyciu dwóch komplementarnych sygnałów nazywana jest sygnalizacją różnicową. Jest to technika, która umożliwia wysyłanie podobnych sygnałów elektrycznych w postaci par różnicowych w swoich przewodnikach. Sygnalizacja różnicowa jest szeroko stosowana w dwóch rodzajach schematów komunikacyjnych. Są to LVDS i TTL.
LVDS a TTL
Główną różnicą między LVDS a TTL jest to, że LVDS odnosi się do sposobu przesyłania informacji, podczas gdy TTL odnosi się do zgodnej sygnalizacji. W LVDS istnieją dwa przewody o różnicy napięcia, podczas gdy TTL wykorzystuje odniesienie systemu uziemienia do obecności lub braku napięcia w postaci binarnej 0 lub 1.
LVDS zużywa około 350mV napięcia. LVDS zapewnia naturalną odporność na zakłócenia, dzięki czemu urządzenia mogą korzystać z dłuższych przewodów. LVDS wykorzystuje skręcone pary miedziane, które tworzą sprzężenie o wysokim polu elektromagnetycznym. Mogą stabilizować skoki napięcia. W przeciwieństwie do TTL, trzy punkty odniesienia LVDS nie są ziemią.
Podczas gdy TTL wykorzystuje zasilanie z tranzystora o wartości około 5 V i zużywa stosunkowo więcej energii. TTL nie zapewnia własnej rezystancji, a zatem nie może stabilizować skoków napięcia, co może skutkować błędem wyników binarnych. Ponieważ tryb transmisji jest równoległy, wymaga oddzielnych przewodów i zwiększa liczbę przewodów.
Tabela porównawcza między LVDS i TTL
| Parametry porównania | LVDS | TTL |
| Odległość transmisji | Większa odległość transmisji | Niższa odległość transmisji |
| Tryb nadawania | Tryb szeregowy | Tryb równoległy |
| Pobór energii | Niski pobór mocy | Wysokie zużycie energii |
| Punkt odniesienia | Brak użycia systemu uziemienia dla sygnału odniesienia | Wykorzystuje ziemię jako sygnał odniesienia; |
| Podanie | W szybkiej płycie montażowej, transmisje takie jak dystrybucja kablowa, tablicowa lub zegarowa oraz szeroko w częściach urządzeń komunikacyjnych i informacyjno-rozrywkowych | Architektura szeregowej pamięci masowej (SSA) opracowana przez IBM |
Co to jest LVDS?
LVDS oznacza niskonapięciową sygnalizację różnicową. Jest to standardowa jednostka używana do rozróżniania określonych charakterystyk elektrycznych, takich jak sygnalizacja szeregowa lub różnicowa. Jest powszechnie błędnie rozumiany jako protokół. LVDS wymaga małej mocy i dużej prędkości do działania i składa się ze skręconych kabli miedzianych. Jest również używany jako warstwa łącza danych na szczycie modelu OSI.
LVDS został odkryty w 1994 roku przez National Semiconductor, ale zyskał popularność w latach 90. XX wieku. Jest używany głównie jako standard do szybkiego przesyłania danych w systemach informacyjno-rozrywkowych, takich jak telewizory LCD, komputery, tablety, kamery wideo i inne systemy komunikacyjne.
Wcześniej przez inżynierów termin LVDS był mylony jako synonim z Flat Panel Display Link (FPD-Link). Rozdzielczości monitora komputerowego przed wynalezieniem LVDS brakowało szybszych szybkości dla grafiki i wideo. Pierwsze zastosowanie LVDS miało miejsce w 1992 roku, kiedy Apple Computer współpracował z National Semiconductor i opracował QuickRing. Była to magistrala pomocnicza dla szybkich danych wideo.
Obecnie LVDS jest używany do zastąpienia PECL (Positive Emitter-Coupled Logic) w łączeniu systemów wieloprocesorowych. Urządzenia LVDS bez kondycjonowania sygnału mogą odbierać korekcję i transmisję do kilku metrów (około 16-20 metrów) i oferują prędkość mniejszą niż równą 155,5 Mb/s w interfejsie ogólnym małej mocy.
Co to jest TTL?
TTL oznacza logikę tranzystorowo-tranzystorową. Jest instalowany w urządzeniach elektronicznych, aby był odporny na hałas. TTL jest zwykle single-ended. Odniesieniem TTL jest masa systemu. Poziom napięcia może spaść do 0-0,8 woltów i nawet do 2-5 woltów. TTL działa na podobnej zasadzie jak LVDS, ale działa na różnych poziomach napięcia.
TTL jest używany w sygnalizacji dalekosiężnej. Skutecznie usuwa niechciane napięcie indukowane i pozostaje tylko napięcie od strony kierowcy. Różnicowy typ TTL może tworzyć pętlę prądową w parze przewodów. Nie ma wymiany prądu pomiędzy odbiornikiem a sterownikiem i prąd sygnału musi wrócić do masy.
Logika stosowana w TTL to kodowanie binarne z obecnością lub brakiem napięcia. Odniesieniem jest system uziemienia, który określa binarny, czy 1, czy 0. TTL napotyka skok napięcia podczas transmisji danych, więc zapewnia błędne wartości binarne. TTL również nie wykorzystuje niższych poziomów napięcia.
TTL podąża za równoległym trybem transmisji. Jego sposób transmisji wymaga dłuższej i większej liczby przewodów. Nie może obsługiwać większej odległości transmisji. TTL nie zapewnia również metod obniżania poziomów napięć.
Główne różnice między LVDS a TTL
Wniosek
Oba są rodzajami sygnalizacji. Najczęściej wykorzystywane są w transmisji danych. Oba typy sygnalizacji odgrywają ważną rolę w branży paneli i mają na celu przyspieszenie rozdzielczości do większej mocy. Oba mogą zwiększyć szybkość transmisji danych w trakcie od hosta do panelu.
LVDS można wykryć po TTL. TTL przyniósł ewolucję standardu interfejsu. Początkowo rozmiar panelu wynosił około dziesięciu cali przy rozdzielczości 6-bitowej i integracji TTL. TTL zyskał popularność po użyciu w Texas Instruments.
Aby zmniejszyć zużycie energii i wyzwania związane z EMI, wprowadzono LVDS. Działa na dwóch różnych napięciach. Wyzwania TTL zostały spełnione przez małą amplitudę sygnału i ścisłe sprzężenie skrętki. Odbiornik może określić biegunowość napięcia i wyczuć poziom logiczny.
Obydwa stosują różne sposoby transmisji danych. Oba sygnały zapewniają dużą prędkość i synchronizację między kanałami. Celem obu jest uzyskanie cieńszych paneli, bogatsze kolory i przekroczenie ogólnych możliwości.
