Industrializacja i globalizacja są obecnie powszechnie używanymi terminami w handlu światowym. Industrializacja rozpoczęła się w Wielkiej Brytanii w XVIII wieku, podczas gdy globalizacja na dużą skalę nastąpiła dopiero w XIX wieku. Od tego czasu handel międzynarodowy rozkwitł, a kraje na całym świecie z radością przyjęły nowe możliwości dla swoich przedsiębiorców. Spowodowało to jednak problemy z wiarygodnością zarówno eksportera, jak i importera.
W związku z tym organizacje międzynarodowe wprowadziły w tym zakresie istotne środki bezpieczeństwa. Wśród nich są akredytywa i inkaso dokumentowe, które są mylone jako te same, ale mają znaczne różnice.
Akredytywa a inkaso dokumentowe
Różnica między akredytywą a inkasem dokumentowym polega na tym, że w pierwszym przypadku bank musi przekazać należności eksporterowi. Z drugiej strony w tym drugim przypadku bank nie ponosi takiej odpowiedzialności.
Akredytywa to dokument wystawiony na wniosek importera towaru z jego banku. Ma tę zaletę, że w przypadku, gdy importer nie jest w stanie uiścić należności za importowane towary, jego bank musi ponieść obowiązek zapłaty eksporterowi. Akredytywa jest dokumentem powszechnie używanym w handlu międzynarodowym.
Inkaso dokumentowe to dokument wystawiony na wniosek eksportera z jego banku. Towar dostarczany jest importerowi dopiero po uregulowaniu należności i sprowadzeniu dokumentów przewozowych. Inkaso dokumentowe jest mniej popularne w porównaniu z akredytywą.
Tabela porównawcza akredytywy i inkasa dokumentowego (w formie tabelarycznej)
| Parametr porównania | Akredytywa | Kolekcja dokumentalna |
|---|---|---|
| Definicja | Akredytywa to dokument wystawiony przez bank importera na bank eksportera, który gwarantuje eksporterowi pełne umorzenie kwoty eksportu. | Inkaso dokumentowe to proces, w ramach którego bank eksportera żąda zapłaty od banku importera, wysyłając dokumenty wyszczególniające kwotę transakcji i listę pozycji. |
| Organ wydający | Organem wystawiającym akredytywę jest bank importera. Importer zwraca się do banku w swoim kraju o wydanie pisma. | Organem wydającym Inkaso Dokumentów jest bank eksportera. Eksporter składa odpowiednie dokumenty do banku w swoim kraju. Bank ten następnie powiadamia bank importera o aspektach handlowych. |
| Poniesione opłaty | Opłaty nałożone na importera przez bank wystawiający są na ogół wyższe i mierzone jako procent kwoty akredytywy. | Opłaty ponoszone przez eksportera przy wystawianiu Inkaso Dokumentów są generalnie niższe i minimalne w porównaniu do kosztów akredytywy. |
| Preferowane użycie | Preferowane, gdy importer i eksporter pochodzą z bardzo odległych krajów i mają obawy co do warunków ekonomicznych. | Preferowane, gdy importer i eksporter znają się bardzo dobrze i istnieje większa pewność, że nie dojdzie do naruszenia zaufania. |
| Stopień ochrony | Zapewnia wyższy poziom bezpieczeństwa w transakcjach międzynarodowych, ponieważ odpowiedzialność za przelew spoczywa na banku importera. | Nie uważane za bezpieczne narzędzie dla transakcji międzynarodowych, ponieważ importer jest bardziej narażony na oszustwa. |
Co to jest akredytywa?
Akredytywa (LC) nazywana jest również akredytywą dokumentową lub kredytem komercyjnym bankierskim lub akredytywą (LoU). Jest to dokument formalny wystawiany przez jeden bank drugiemu.
Jest szeroko stosowany w handlu międzynarodowym i zapewnia: gwarancja sprzedawcy, że dostanie pieniądze za swoje towary. Działa również jako narzędzie do wypłacania gotówki z banków w innych krajach.
Kiedy przedsiębiorca i importer sfinalizują umowę, importer zwraca się do banku w swoim kraju o wystawienie akredytywy. Bank ten informuje bank eksportera o kontrakcie.
Bank importera wystawia akredytywę po uzyskaniu zabezpieczenia od importera. Jeżeli importer nie uiści w przyszłości należności, bank musi zapłacić eksporterowi w jego imieniu. Istnieje wiele rodzajów akredytyw, takich jak komercyjne, rezerwowe, odnawialne i inne. Nadzór nad tymi działaniami sprawuje Międzynarodowa Izba Handlowa. Akredytywy stały się w dzisiejszych czasach elektroniczne. Chociaż nakładają dodatkowe koszty, są uważane za bardzo bezpieczne.
Co to jest inkasa dokumentacyjna?
Inkaso dokumentowe to proces, w ramach którego bank eksportera pobiera płatność z banku importera w zamian za dokumenty przewozowe. Jest to szczególnie korzystne dla sprzedawcy.
Po sfinalizowaniu umowy handlowej między sprzedającym a kupującym, sprzedający zwraca się do banku w swoim kraju o wydanie inkasa dokumentowego poprzez złożenie dokumentów zawierających szczegóły jego przesyłki. Bank sprzedającego nazywany jest również Bankiem Przekazującym.
Bank Przelewu przekazuje te dokumenty do banku kupującego, który jest również nazywany Bankiem Zbierającym. Bank inkasujący informuje kupującego o dokumentach i przekazuje je kupującemu w momencie uiszczenia należności.
Są dwojakiego rodzaju – dokumenty za opłatą (D/P) oraz dokumenty za akceptacją (D/A).
Dokumenty odpłatne to inkaso dokumentowe w przypadku dokonania płatności na żądanie. Dokumenty do akceptacji to takie, w których termin płatności przypada w przyszłości. Chociaż kolekcje dokumentalne są taniej niż akredytywy, są one również Mniej bezpieczne. Są one zazwyczaj preferowane tylko wtedy, gdy eksporter i importer łączą stabilne i wiarygodne relacje.
Główne różnice między akredytywą a inkasem dokumentowym
Zarówno akredytywy, jak i inkaso dokumentowe są interesariuszami w obrocie międzynarodowym. ten Bank jest organem wydającym w obu przypadkach.
Istnieje jednak wiele różnic między nimi. To są:
Wniosek
Ponieważ handel międzynarodowy kwitnie, organizacje handlowe na całym świecie przyjęły ten ruch z licznymi przywilejami dla inwestorów. Również w Indiach rząd poluzował wiele przepisów handlowych, aby przyciągnąć inwestorów.
Obiekty takie jak akredytywa oraz kolekcja dokumentalna zaszczepić handlowcom poczucie bezpieczeństwa, że nie doświadczą nadużyć. Ponieważ banki są instytucjami godnymi zaufania, ich wykorzystanie do ochrony praktyk handlowych uwalnia wschodzących inwestorów od obaw.
Jednak niektórym oszustom udaje się naruszenie kontraktów i naruszają słuszny paradygmat handlowy. Wiele krajów ma przepisy handlowe, a wiele nie. To sprawia, że firmy w tych krajach są podatne na upadek.
ten Narodowy Bank Pendżabu Przykładem takiego naruszenia jest oszustwo z 2018 roku. Innym przykładem jest niedawna sprawa, w której jakiś kraj wysłał wadliwy sprzęt medyczny, chociaż wcześniej obiecywał dostarczać produkty wysokiej jakości. Indie rozpaliły ogień „Make in India”, ale należy mieć świadomość, że lokalni handlowcy nie cierpią z powodu ograniczonej wiedzy na temat przepisów handlowych.
