Maksymalizacja wydajności i zysku to jeden z głównych celów biznesu. Można to jednak zrobić na wiele sposobów. Najczęstszym z nich jest rozszerzenie działalności poprzez wejście w joint venture lub alians strategiczny. Istnieje jednak kilka różnic między tymi dwoma, które należy zrozumieć przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji.
Wspólne przedsięwzięcie a sojusz strategiczny
Różnica między joint venture a sojuszem strategicznym polega na tym, że we wspólnym przedsięwzięciu dwie lub więcej firm łączy się, aby połączyć zasoby i działać jako jeden podmiot, podczas gdy sojusz strategiczny polega na tym, że dwie lub więcej firm łączy się, aby dzielić się zasobami, ale mają swoje indywidualne tożsamości i operacje.
Wspólne przedsięwzięcie to termin używany do opisania podmiotu gospodarczego utworzonego przez dwie lub więcej firm. Dzieje się tak, gdy łączą swoje zasoby, aby osiągnąć określony cel lub cel. Główną cechą wspólnych przedsięwzięć jest „wspólna własność”. W ten sposób firmy mogą uzyskać dostęp do nowych umiejętności i możliwości oraz otworzyć swoją działalność na nowe rynki.
Tymczasem alianse strategiczne są bardzo podobne do wspólnych przedsięwzięć. Jednak to, co je wyróżnia, to fakt, że pomimo współpracy firmy pozostają niezależne. Ich głównym celem jest dzielenie się zasobami. Aleja to forma współpracy lub korporacji, która przynosi korzyści, takie jak wspólne wydatki, większy zysk, wspólne ryzyko, a nawet dostęp do nowych zasobów.
Tabela porównawcza między joint venture a współdzielonym sojuszem
| Parametry porównania | Wspólne przedsięwzięcie | Wspólny sojusz |
| Oznaczający | Jest to podmiot gospodarczy, który powstaje, gdy firmy zbierają się w interesach finansowych. | Jest to forma współpracy lub korporacji pomiędzy dwoma lub więcej firmami, które pozostają niezależne. |
| Kontrakt | Niezbędne jest posiadanie oficjalnej umowy. | Nie jest konieczne posiadanie oficjalnej umowy. |
| Osoba prawna | Dwie lub więcej firm staje się jedną osobą prawną. | Zaangażowane firmy są odrębnymi podmiotami prawnymi, nawet po sojuszu. |
| Kierownictwo | Zarządzanie w takich przypadkach jest dwustronne. | Kierownictwo w takich przypadkach jest delegowane. |
| Wzmacniacz | Zaangażowane firmy nie są konkurentami. | Zaangażowane firmy często mogą być konkurentami. |
Co to jest wspólne przedsięwzięcie?
Joint venture to pojedynczy podmiot utworzony przez dwie lub więcej firm, które łączą się. Odbywa się to poprzez podpisanie oficjalnej umowy lub kontaktu, po którym zaangażowane firmy stają się jedną osobą prawną. Zwykle ma to na celu zwiększenie wydajności pracy, dzielenie się ryzykiem, dzielenie się zyskami, a nawet dostęp do nowych klientów i rynków. Jednak po utworzeniu joint venture ryzyko związane z działalnością maleje znacznie.
Procedura zarządzania stosowana przez joint venture jest dwustronna. Oznacza to, że wszystkie zaangażowane strony podpisują się pod równymi obowiązkami i odpowiedzialnością. Obie strony umowy zgadzają się na podjęcie pewnego rodzaju celu lub pracy, które mogą być podobne lub różne w zależności od konkretnego przypadku.
Firmy, które zgodzą się na utworzenie wspólnego przedsięwzięcia, na ogół nie są konkurentami. W ten sposób zaangażowane strony mogą upewnić się, że istnieje jakiś rodzaj korzyści z rozszerzenia działalności. Jednak przedsięwzięcia nie zawsze są trwałe. Mogą rozpuścić się po osiągnięciu celu lub zakończeniu projektu.
Czasami joint ventures nawet rozwiązują się z powodu problemów prawnych i finansowych. Inne powody to przejmowanie przez jedną firmę drugiej, obie firmy opracowujące nowe i odrębne cele, a nawet upływ uzgodnionego czasu.
Czym jest Sojusz Strategiczny?
Sojusz strategiczny to bardziej współpraca. Nie ma oficjalnej umowy ani porozumienia, które są konieczne. Firmy mogą korzystać z tej drogi bez angażowania kwestii prawnych. Dzieje się tak, ponieważ każda z zaangażowanych stron pozostaje niezależnym podmiotem. Łączą się tylko po to, by zrealizować określony cel.
Cele aliansów strategicznych mogą obejmować transfer aktywów i technologii, dostęp do nowych rynków, a nawet zdobywanie nowej wiedzy. Strategie zarządzania taką operacją to na ogół delegowanie. Oznacza to, że uprawnienia powierzane są osobie trzeciej, która czuwa nad prawidłowym wykonaniem czynności.
Firmy tworzące sojusz strategiczny mogą, ale nie muszą być konkurentami. Jednak bardzo często konkurenci spotykają się, mimo że są konkurentami. Przykładem tego jest możliwy strategiczny sojusz między McDonald’s i Pizza Hut. Mimo że każdy z nich konkuruje na tym samym rynku, ich grupa docelowa jest inna.
Istnieje wiele sposobów na zakończenie strategicznego sojuszu. Naturalnym celem jest realizacja celów sojuszu. Jednak może dojść nawet do przedwczesnego rozwiązania w przypadku zerwania sojuszu z powodu problemów finansowych. Inną możliwością jest przejęcie przez jedną z zaangażowanych stron drugiej firmy.
Główne różnice między joint venture a sojuszem strategicznym
- Joint venture to podmiot gospodarczy utworzony, gdy firmy łączą się w interesach finansowych, podczas gdy sojusz strategiczny jest formą współpracy lub korporacji między dwoma lub więcej firmami, które pozostają niezależne.
- W przypadku joint ventures niezbędna jest oficjalna umowa, natomiast w przypadku aliansów strategicznych oficjalna umowa nie jest konieczna.
- We wspólnych przedsięwzięciach dwie lub więcej firm staje się jednym podmiotem prawnym, podczas gdy w aliansach strategicznych zaangażowane firmy są oddzielnymi podmiotami prawnymi nawet po aliansie.
- Zarządzanie we wspólnych przedsięwzięciach jest dwustronne, podczas gdy zarządzanie w aliansach strategicznych jest delegowane.
- We wspólnych przedsięwzięciach zaangażowane firmy są podmiotami niebędącymi konkurentami, podczas gdy w sojuszach strategicznych zaangażowane firmy często mogą być konkurentami.
Wniosek
Joint venture i sojusz strategiczny mają sporo podobieństw. Każdy z nich to sposób na rozszerzenie działalności przedsiębiorstwa. Dlatego zrozumienie różnicy między nimi może być mylące. Jednak istotnym wyróżnikiem jest to, że w przypadku wspólnych przedsięwzięć powstaje nowy podmiot gospodarczy, podczas gdy w przypadku aliansów strategicznych firmy działają jako odrębne osoby prawne.
Kolejną istotną różnicą jest to, że wspólne przedsięwzięcia są tworzone głównie przez firmy, które nie konkurują ze sobą. Z drugiej strony konkurenci często tworzą strategiczne sojusze w celu uzyskania dostępu do nowych klientów.
