Zakochujemy się w poezji, opowiadaniach i powieściach ze względu na sposób formułowania zdań; chodzi o język. Język odgrywa kluczową rolę w wyrażaniu naszych uczuć. Hiszpański to fascynujący język. Jeśli chodzi o obramowanie zdania za pomocą odmiany czasowników, język ma inną głębię. Elegancję języka odnajdujemy w jego dokładnym kontekście i znaczeniu. Przyglądamy się koniugacji dwóch czasowników czasu przeszłego, ery i fue, aby zobaczyć, jakie są różnice i znaczenia.
Era kontra Fue
Główna różnica między erą a fue polega na tym, że oznaczają one różne czasy. Fue należy do czasu przedterminowego, podczas gdy era należy do czasu niedoskonałego. Oba czasy odnoszą się do działań lub incydentów, które miały miejsce w przeszłości i dobiegły końca. Ich kontekst jest tym, co je dzieli.
W języku hiszpańskim istnieją czasowniki nieregularne oraz czasowniki regularne. Jeden z czasowników nieregularnych, ser, staje się epoką, gdy jest odmieniany w czasie niedoskonałym. W języku hiszpańskim era odnosi się do działań, które przedstawiają sytuację i jej historyczny wpływ. Na przykład „Yo era” oznacza „kiedyś byłem”. Oznacza to „Jak byłeś?” To szerokie stwierdzenie na temat przeszłości, nie ograniczone ani konkretne.
Czas preteritowy czasownika nieregularnego ser jest reprezentowany przez fue. Ser jest jednym z czasowników nieregularnych języka hiszpańskiego. Odnosi się do wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Oznacza konkretne wydarzenie, które miało miejsce w przeszłości i zostało zakończone w przeszłości, w przeciwieństwie do „epoki”. Jakbyś dzień wcześniej jadł pizzę. W rezultacie już rozpocząłeś i zakończyłeś akcję.
Tabela porównawcza między Erą a Fue
| Parametry porównania | Era | Fue |
| Napięty | Czas niedokonany | czas przedterminowy |
| Oznaczający | Opisuje przeszłość bez wyraźnych granic; to uczucie dotyczące przeszłości. | Jest precyzyjny i oznacza wydobyte wydarzenie z przeszłości. |
| Czy możemy użyć czasu do oznaczenia pierwszej osoby? | tak | nie |
| Który z tych dwóch jest czasem przedterminowym czasownika -ir? | Era nie jest przedterminowym czasem -ir. | Fue to czas przedterminowy -ir. |
| Przykład | „Ja” kiedyś | „ona/on” kiedyś |
Czym jest Era?
Hiszpański, pomimo swojego wyrafinowania, jest jednym z najczęściej używanych języków na świecie. W języku hiszpańskim jest około czternastu czasów, z których siedem jest prostych, a pozostałe złożone. Pomijając inne czasy, interesują nas tylko dwa: czas niedoskonały i czas preteritowy. Oba odnoszą się do wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Służą jednak różnym celom. Ustalenie, kiedy i gdzie użyć ich w zdaniu, może być trudne. W języku hiszpańskim jest dużo koniugacji. Era to termin używany do opisania wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości przez czas nieokreślony. W tych opisach można uwzględnić zwierzęta, ludzi, miejsca i rzeczy. Moglibyśmy na przykład powiedzieć, że dom był (epoka) niebieski. Hotel był (epoka) duży.
Kiedy czasownik nieregularny ser jest odmieniany w czasie niedokonanym, staje się „era”. Czasownik „era” odnosi się do przeszłego wydarzenia, które miało miejsce bez żadnych zdefiniowanych granic. Innymi słowy, wyobraź sobie, że grałeś kiedyś w badmintona. Jaki jest czas trwania tej sytuacji? O której grałeś? Kiedy się zatrzymałeś? Oznacza to po prostu, że akcja miała miejsce w przeszłości i już nie ma miejsca. Hiszpański czasownik „era” służy do przekazania tego znaczenia. W przeciwieństwie do „fue”, który jest czasem preterite, który określa wydarzenie, tutaj zajmujemy się tylko celem gry w badmintona i niczym więcej. To jest fundamentalne rozróżnienie.
Co to jest paliwo?
Język hiszpański jest językiem delikatnym. Ma bardzo specyficzny kontekst i znaczenie. Język nie kładzie wystarczającego nacisku na jego czasy i znaczenie, gdy mówi się po angielsku. Oznacza to, że jeśli mówimy komuś „lubię cię” po angielsku, nie oznacza to, że mamy dla niego romantyczny lub przyjacielski podziw. Nie jest to do końca jasne. Natomiast w języku hiszpańskim jest jasne, że używaliby „te amo”, aby wyrazić romantyczne uczucia wobec kogoś. Każdy czas, nastrój, zachowanie i kontekst, w którym używany jest język, jego słowa są odmieniane w celu zasugerowania dokładnego znaczenia. Istnieją trzy rodzaje czasowników regularnych: -ar, -er i -ir, a także czasowniki nieregularne. Omawiamy wydarzenia lub okresy wydarzeń, które pojawiają się w czasie. W przeciwieństwie do epoki, używamy fue do określenia okresu. Ma początek i koniec. Spotkanie, kurs, gra, impreza, konferencja czy wycieczka to przykłady wydarzeń. Na przykład „el festival fue asombroso”, co oznacza „festiwal był niesamowity”.
Kiedy jest odmieniany w czasie preterytalnym, jeden z czasowników nieregularnych „ser” staje się „fue”. Jest to czasownik w czasie przeszłym. Dowiadujemy się o dwóch rodzajach czasów przeszłych w języku hiszpańskim: niedoskonałym czasie przeszłym i preterite przeszłym. Jako początkujący może być trudno odróżnić te dwie rzeczy. Ale odłóżmy wszystko na bok i pomyślmy o tym w prosty sposób. Załóżmy na przykład, że wybrałeś się na dwugodzinny bieg. To zdanie sugeruje, że działałeś w określonym czasie i w odpowiedzi na określone wydarzenie. Są to sytuacje, w których używa się czasownika „fue” (byłem).
Główne różnice między Erą a Fue
Wniosek
Czasownik nieregularny ser staje się „erą”, gdy jest odmieniony w czasie niedokonanym. Czasownik „era” odnosi się do okresu w przeszłości, który nie miał określonych granic. Oznacza to po prostu, że akcja miała miejsce wcześniej i już nie występuje.
Jeden z czasowników nieregularnych, „ser”, staje się „fue”, gdy jest odmieniony w czasie preterytalnym. Czasownik jest w czasie przeszłym. Niedoskonały czas przeszły i czas przeszły preterite to dwa rodzaje czasów przeszłych, których uczymy się w języku hiszpańskim.
Najważniejszą różnicą między erą a fue jest to, że oznaczają one różne czasy. Fue to słowo czasu preterite, podczas gdy era to słowo czasu niedoskonałego. Oba czasy odnoszą się do wydarzeń lub działań, które miały miejsce w przeszłości i teraz się skończyły. To, co je wyróżnia, to kontekst.
