Kiedy atom jest w normalnej fazie, nie przenosi żadnego ładunku. Oznacza to, że znajduje się w stanie obojętnym, gdzie atom niesie taką samą liczbę ładunków dodatnich, jak i ujemnych (Ładunek jest podstawową właściwością cząstek elementarnych materii). Kiedy atom traci elektron, wytwarza ładunek dodatni. Kiedy atom zyskuje elektron, wytwarza ładunek ujemny. Ładunek, który powstaje na atomie, jest nazywany kationem lub anionem.
Kation kontra anion
Różnica między kationem a anionem polega na tym, że kation ma ładunek dodatni, podczas gdy anion ma ładunek ujemny. W kationie liczba protonów jest większa niż liczba elektronów, podczas gdy w anionie liczba protonów jest mniejsza niż liczba elektronów. W większości przypadków metale tworzą kation, podczas gdy niemetale tworzą anion. Kation jest mniejszy niż anion, natomiast anion jest większy niż kation.
Słowa kationowe pochodzą od greckiego słowa κάτω (káto) ἰόv (kation). To znaczy iść w górę. Kiedy atom traci ujemnie naładowane elektrony, wytwarza na nim ładunek dodatni. Jest to oznaczone znakiem plus (+). Liczba plusa wskazuje liczbę utraconych elektronów. Na przykład symbol Mg++ oznacza utratę dwóch elektronów. Oznacza to, że ma właściwość kationu.
Słowa anionowe pochodzą od greckiego słowa ἄνω ἰόv (anion). To znaczy iść w górę. Kiedy atom zyskuje ujemnie naładowane jony, wytwarza na nim ładunek ujemny. Jest to oznaczone znakiem minus (-). Liczba znaku minus wskazuje liczbę uzyskanych elektronów. Na przykład symbol 0– oznacza wzmocnienie dwóch elektronów. Oznacza to, że ma właściwość anionu.
Tabela porównawcza między kationem a anionem
| Parametry porównania | Kation | Anion |
| Definicja | Jest to naładowana cząstka, która ma ładunek dodatni i nazywana jest kationem. | Jest to naładowana cząstka, która ma ładunek ujemny i nazywana jest anionem. |
| Liczba elektronów | Ma większą liczbę protonów niż elektronów | Ma mniej protonów niż elektronów. |
| Element | W większości metale tworzą kationy. | W większości niemetale tworzą aniony. |
| Rozmiar | Kationy są mniejsze niż aniony. | Aniony są większe niż kationy. |
| Zysk/strata | Kationy tracą elektrony i osiągają stabilność. | Aniony zyskują elektrony i osiągają stabilność |
| W elektrolizie | Kationy są przyciągane do elektrody naładowanej ujemnie podczas procesu elektrolizy | W procesie elektrolizy aniony przyciągane są do dodatnio naładowanej elektrody. |
Co to jest kation?
Termin kation został wprowadzony przez Michaela Faradaya w 1834 roku. Jest to rodzaj jonu. Ogólnie rzecz biorąc, atomy metali mają właściwość kationu. Ponieważ ma tendencję do stosunkowo luźnego utrzymywania niektórych elektronów. Tak więc metale tracą elektrony i tworzą kationy.
W układzie okresowym można znaleźć pierwiastki posiadające właściwość kationu. Metale takie jak metale ziem alkalicznych, metale alkaliczne zawsze tworzą kationy. W kationie typem stosowanej elektrody jest anoda.
Proces elektrolizy, który polega na przejściu elektryczności przez materiał i powoduje reakcję chemiczną. Podczas tego procesu kationy są przyciągane do ujemnie naładowanej elektrody zwanej katodą.
Liczba elektronów w kationie jest mniejsza niż liczba protonów. Wraz ze spadkiem liczby elektronów, co powoduje powstanie dodatnich ładunków na atomie.
Liczba atomowa chloru wynosi 17. W zewnętrznej komórce elektronów jest 7 elektronów i do pełnego oktetu potrzebny jest jeden elektron. A także do osiągnięcia stabilności. Zyskuje więc jeden elektron i wytwarza jeden ładunek ujemny. Stąd chlor jest anionem.
W układzie okresowym łatwo znaleźć anion na podstawie położenia atomu. Podobnie jak halogeny zawsze tworzą aniony. Aniony są na ogół większe niż kationy. Tworzy wiązania elektrostatyczne lub jonowe z kationami, tworząc związki jonowe.
Główne różnice między kationem a anionem
Wniosek
Celem tych jonów jest określenie, czy ładunek jest dodatni czy ujemny. Również anion i kation są ważne dla ludzkiego organizmu. Generalnie anion łączy się z kationami i tworzy sole ważne dla organizmu. Również te cząstki odgrywają ważną rolę w wielu ważnych procesach biologicznych, takich jak produkcja hormonów po tworzenie DNA.
