Problemy z ośrodkowym układem nerwowym mogą powodować niesprawność, ponieważ wpływają na nasze ruchy i procesy sensoryczne. Neuropatia to słowo naukowe, które odnosi się do każdego zaburzenia dotykającego neurony. Obie te podane neuropatie są zaburzeniami nerwowymi. Ludzie często mylą je ze sobą. Jednak nie są tym samym i mają między sobą pewne różnice.
Neuropatia aksonalna a neuropatia demielinizacyjna
Różnica między neuropatią aksonalną a neuropatią demielinizacyjną polega na tym, że neuropatia aksonalna jest stanem neurologicznym charakteryzującym się utratą i rozpadem aksonów, podczas gdy neuropatia demielinizacyjna charakteryzuje się rozpadem izolacji zwanej mieliną (warstwa tłuszczowa substancji izolacyjnej, która otacza aksony). komórek nerwowych). Każde zaburzenie autoimmunologiczne, w którym autoprzeciwciała atakują osłonę neuronów ruchowych bez powodowania obrzęku lub rozpadu mieliny, jest główną przyczyną uszkodzenia aksonów. Z drugiej strony, dolegliwości demielinizacyjne są często powodowane przez czynniki dziedziczne, czynniki wirusowe i reakcje autoimmunologiczne.
Uszkodzenie określonej części nerwów obwodowych zwanych aksonami, które są projekcjami neuronów przenoszących sygnały nerwowe, powoduje neuropatię aksonów. Ten powód jest definiującym aspektem tego zaburzenia. Wszystkie włókna czuciowe, ruchowe i autonomiczne są dotknięte chorobą, a stan jest śmiertelny. Neuropatię aksonalną można leczyć za pomocą dożylnych immunoglobulin lub plazmaferezy. Leczenie zależy przede wszystkim od charakteru uszkodzenia i towarzyszących mu objawów.
Neuropatie demielinizacyjne mają szeroki zakres objawów klinicznych: mogą mieć dziedziczne lub nabyte pochodzenie, ostry lub przewlekły punkt czasowy oraz wieloośrodkowe lub rozległe rozproszenie. Mogą one mieć różne fenotypy, od wolno rozwijającej się choroby, która zaczyna się w dzieciństwie i stopniowo rozwija się w czasie (jak w postaci dziedzicznej) do neuropatii o ciężkim początku klinicznym i szybkim postępie, która prowadzi do tetraparezy i zatrzymania oddechu.
Tabela porównawcza między neuropatią aksonalną a neuropatią demielinizacyjną
| Parametry porównania | Neuropatia aksonalna | Neuropatia demielinizacyjna |
| Definicja | Jest to stan neurologiczny charakteryzujący się utratą i rozpadem aksonów. | Charakteryzuje się rozpadem izolacji zwanej mieliną. |
| Przyczyna | Każde zaburzenie autoimmunologiczne, w którym autoprzeciwciała atakują osłonę neuronów ruchowych bez powodowania obrzęku rozpadu mieliny. | Dzieje się tak z powodu czynników dziedzicznych, czynników wirusowych i odpowiedzi autoimmunologicznych. |
| Prędkość przewodzenia impulsu | Utrudnienie prędkości transmisji impulsów tylko w miejscach dystalnych. | Utrudnienie prędkości transmisji impulsów w miejscach proksymalnych i dystalnych. |
| Utrata odruchów | Spada wrażliwość mięśni, które nie są wyjątkowo słabe lub marnotrawne. | W kontekście marnotrawstwa i kruchości stopy dochodzi do swoistego upośledzenia odruchu kostkowego. |
| Punkt ogólny | Powoduje uczucie paraliżu w kończynach. | Powoduje zmęczenie i osłabienie mięśni. |
Co to jest neuropatia aksonalna??
Neuropatia aksonalna jest stanem neurologicznym charakteryzującym się utratą i rozpadem aksonów.
Każde zaburzenie autoimmunologiczne, w którym autoprzeciwciała wpływają na pokrycie neuronów ruchowych bez powodowania obrzęku lub rozpadu mieliny, jest główną przyczyną uszkodzenia aksonów. Nerwy czuciowe są zwykle nienaruszone, ale nerwy ruchowe już. Nerwy ruchowe są odpowiedzialne za przekazywanie sygnałów z mózgu do ciała, takich jak odruchy. Neuropatia aksonalna występuje w typie zespołu Guillain-Barre w diagnostyce ciężkich chorób. Występuje w uporczywych zaburzeniach, takich jak cukrzyca, trąd i inne choroby, gdy w miarę postępu choroby zaatakowane są zarówno nerwy ruchowe, jak i czuciowe.
W neuropatii aksonalnej ruchy mięśni są zmienione medycznie. Zgłaszano mrowienie, sztywność i drżenie. Wrażliwość na temperaturę może zostać utracona w dotkniętym regionie. Występuje upośledzenie czucia, ale brak utraty odruchów. Neuropatia aksonalna powoduje uczucie paraliżu w przydatkach.
Uraz aksonalny częściej powoduje częściowe upośledzenie czucia wstrząsu stawu skokowego w kontekście wyniszczenia i osłabienia stopy.
Szybkość przewodzenia impulsów zgłaszana z mięśni dystalnych, takich jak stopa i kostka, jest niższa u pacjentów z neuropatiami aksonów, chociaż jest dość normalna dla obszarów pośrednich, takich jak przedramiona.
Co to jest neuropatia demielinizacyjna?
Neuropatia demielinizacyjna charakteryzuje się rozpadem izolacji zwanej mieliną (warstwa tłuszczowa substancji izolacyjnej, która otacza aksony komórek nerwowych).
Pochodzenie genetyczne, czynniki zakaźne i reakcje immunologiczne są głównymi winowajcami chorób demielinizacyjnych. Przeciwciała stopniowo uszkadzają mielinę, która pokrywa w nich aksony neuronów. Ponieważ ta warstwa mielinowa jest wymagana do szybszej transdukcji sygnału, komunikacja impulsowa jest albo wyjątkowo wolna, albo utracona po wyeliminowaniu mieliny. Ten stan uszkadza neurony czuciowe. Nie tylko to, ale także neurony ruchowe mogą ulec uszkodzeniu z powodu tej neuropatii.
Udowodniono, że jeśli zaburzenia demielinizacyjne nie zostaną szybko opanowane, aksony również ulegną uszkodzeniu.
Osłabienie i zmęczenie mięśni są częstymi objawami neuropatii demielinizacyjnej. Występuje również rozmyte widzenie, rozdwojenie wzroku, trudności w poruszaniu się i utrata koordynacji mięśniowej. Poruszanie się i balansowanie stają się problematyczne. Występuje nietrzymanie moczu i stolca. Częstym objawem demielinizacji jest utrata odpowiedzi w mięśniach, które nie są szczególnie słabe lub zmarnowane.
Ten stan powoduje ograniczenie prędkości transmisji impulsów zarówno w miejscach proksymalnych, jak i dystalnych.
Neuropatie demielinizacyjne mogą mieć różne fenotypy, od nieudolnej choroby, która zaczyna się w dzieciństwie i rozwija się stopniowo w czasie (jak w postaci dziedzicznej) do neuropatii o ciężkim początku klinicznym i szybkim postępie, która prowadzi do tetraparezy i zatrzymania oddechu.
Główne różnice między neuropatią aksonalną a neuropatią demielinizacyjną
Wniosek
Dlatego widzimy, że obie te neuropatie są blisko spokrewnione i są do siebie dość podobne. Podstawowym rozróżnieniem jest stan nerwów czuciowych, które przekazują doświadczenia z receptorów do mózgu.
Leczenie tych zaburzeń wiąże się ze zmianą stylu życia, ograniczeniem spożycia alkoholu i unikaniem uszkodzeń mózgu. Chociaż nie można zapobiec czynnościom autoimmunologicznym, można zniwelować podburzające przyczyny i zaradzić szkodom. Neuropatię aksonalną można leczyć za pomocą wstrzykiwanych immunoglobulin lub plazmaferezy. Leczenie zależy przede wszystkim od charakteru urazu i towarzyszących mu objawów. W leczeniu obu neuropatii szeroko stosowane są sterydy.
